طرّار امانتدار به از زینهار دار زینهار خوار

تاریخ انتشار خبر : ۹۵/۰۴/۲۷

یادمان هست کمی آن طرف تر ، پهلوان دوره گرد با تکیه بر بازوی پر زورش، برای امرار معاش،گوشه ای از شهر بساط می کرد و تماشاگران به تماشای هنر نمایی مار زنگی تا پاره شدن طبق و زنجیر می نشستند و با کف و سوت ، مبلغ ناچیزی به پهلوان هدیه میکردند.

 اما کمی این طرف تر ، نا پهلوان با تکیه بر جیب های پر پول و طمع سیری ناپذیرش، کل شهر را قرق کرده است ! این بار با ناظرانی که مبهوت هنر نمایی جرینگ جرینگ سکه تا پاره شدن طبقه ضعیف جامعه-بندضعیف زنجیر- نشسته اند و در اوج سکوت هدیه می گیرند!

تماشا گرانی که دستی به زیر سبیل و دستی به شیشه عمر ناپهلوان دارند.

آن روزها پهلوان حلقه زنجیر را پاره میکرد تا چیزی از ناظران عایدش شود.

این روزها نا پهلوان چیزی به ناظران میدهد تا حلقه زنجیر را بتواند بگسلد.

غافل از این که شیشه عمر پهلوان در دستان خود است و شیشه عمر ناپهلوان در دست ناظران

قابوس نامه عنصر المعالی کیکاووس

شنودم که مردی به سحرگاه از خانه بیرون رفت تا به گرمابه رود به راه اندر دوستی از آن خویش را دید گفت موافقت کنی تا به گرمابه شویم ؟ گفت : تا در گرمابه با تو همراهی کنم لکن اندر گرمابه نتوانم آمدن که شغلی دارم و تا نزدیک گرمابه بیامد به سر دو راهی رسید بی آنکه این مرد را خبر داد بازگشت و به راه دیگر برفت . اتفاق را طرّاری)دزد) از پس این مرد می رفت به طراری خویش . این مرد باز نگرید . طرّار دید و هنوز تاریک بود پنداشت که آن دوست وی است . صد دینار در آستین داشت بر دستارچه بسته از آستین بیرون گرفت و بدین طرار داد و گفت ای برادر این امانت است به تو چون من ار گرمابه بیرون آیم به من باز دهی . طرّار زر از وی بستد به آنجا مقام کرد تا وی از گرمابه بیرون آمد . روز روشن شده بود . جامه بپوشید و راست همی رفت طرّار وی را باز خواند و گفت : ای جوانمرد زر خویش باز ستان و پس برو که امروز از شغل خویش فرو ماندم  ازین نگاه داشت امانت تو . مرد گفت : این زر چیست و تو چه مردی ؟ گفت : من مردی طرّارم . این زر به من دادی .گفت :  اگر تو طراری چرا زر من نبردی ؟ طرارگفت : اگر به صناعت خویش بردمی . اگر هزار دینار بودی از تو یک جو نه است دمی و نه باز دادمی و لکن تو به زینهار(امانت)  به من دادی . زینهار دار نباید که زینهار خوار باشد که امانت بردن جوانمردی نیست. 

محمدرضا محمدنژاد