پدر های با گذشت /دل نوشته سکینه رضائیان

تاریخ انتشار خبر : ۹۵/۰۲/۲

پدر ها با گذشت ترین موجودات هستند.
وقتی کودک بودم دستان نوازشگرت بهترین درمان دلتنگی هایم بود.
به دوران نوجوانی که رسیدم احساس کردم کسی را دارم تا در زمان نیاز حامی من باشد.
پدر جان : حتی از مشکلات درسی هم نترسیدم چون می دانستم تو هستی و کمکم می کنی.
پدر جان : اگر در راه کسب علم و دانش لغزشی نداشتم بخاطر این بود که پشتم به حمایت هایت گرم بود.
پدر جان: اگر موفقیتی تا کنون کسب کرده ام دلیلش تنها وجود تو و مادر مهربانم بوده است.
پدر جان با همه از خود گذشتگی که از تو دیده ام اما درک نکردم که واژه پدر و گذشت مکمل هم هستند.
زمانی فهمیدم که واژه پدر و گذشت مکمل هم هستند که برای نخستین بار حقوق حق التدریس ام را گرفتم ٬ آن لحظه یکی از شیرین ترین لحظات زندگی ام بود ٬ حتی می خواستم پولی را که با زحمت به دست آورده ام برای خودم خرج کنم دلم راضی نمی شد.
آن روز پیش خودم گفتم بابا چطور دلش راضی می شود تنهایی کار کند اما حقوقش را برای همه خانواده خرج و حتی به خانواده های نیازمند نیز کمک کند.
پدر جان : آن لحظه بود که فهمیدم چقدر پدر ها با گذشت هستند و ما فرزندان گاهی این گذشت را وظیفه آنها می دانیم و تقاضا های ما گاهی بیش از توان آنهاست و موجب شرمندگی آنها می شود.
پدرم یادم نمی آید چیزی از شما درخواست کرده باشیم حتی توان فراهم کردن آن را نداشتی نمی گفتی ندارم یا نمی توانم ٫ می گفتی چشم٬خدا بزرگ است و دسستت را به سوی آسمان بلند می کردی و از او کمک می خواستی.
پدر جان چه شب ها تا صبح چشم برهم نگذاشتی تا بتوانی راهی پیدا کنی و شرمنده فرزندانت نشوی.
کاش از همان کودکی می فهمیدم که واژه پدر همان واژه گذشت است.

سکینه رضائیان خبرنگار