حجم‌پردازی درنقاشی با «لحظه‌های بی‌هیاهو» گفتگو با میثمه پرآور/تصویر

تاریخ انتشار خبر : ۹۴/۱۲/۱۰

نگارخانه «پنجره» بابل به مدیریت «مریم نیاکی» در بهمن  ماه امسال میزبان ۴۵ اثر هنری از «میثمه پراور» هنرمند جوان مازندرانی بود. این نمایشگاه که «لحظه‌های بی‌هیاهو» نام داشت  تا پنجم  اسفند ما دایر بود .حال به جهت معرفی  این هنرمند ،گفت‌‌وگوی همشهری با این هنرمند مازندرانی را در ادامه بخوانید:
پرآور که از ۱۴ سال پیش آموختن نقاشی را نزد استاد «رحیم مولاییان» آغاز کرد، پس از مدتی برای تحصیل در رشته مجسمه‌سازی وارد دانشگاه شد و فعالیت‌هایش را در این عرصه گسترش داد.
خانم پراور، «لحظه‌های بی‌هیاهو» یک مجموعه محسوب می‌شود یا آثار مستقلی را به نمایش گذاشته‌اید؟
در این نمایشگاه ۴۵ اثر در قالب نقاشی، طراحی و مجسمه به نمایش درآمده است. پس از چند سال فعالیت تصمیم گرفتم آثاری که قابل ارائه هستند را به نمایش بگذارم. با توجه به این‌که آثار حاصل دوره‌های مختلف فعالیت من هستند، مجموعه منسجم تلقی نمی‌شوند. عنوان نمایشگاه در واقع معرفِ انسجام آثار نیست. بلکه تعبیری از لحظه‌هایی است که این آثار را در آن لحظات تولید کردم. لحظه‌هایی که دور از هرگونه هیاهو بودم. به عبارتی این نمایشگاه مروری بر آثار است. اما چون این نام کلیشه شده، برای نمایشگاه این عنوان را در نظر گرفتم.
یعنی مخاطب با ۴۵ اثر مستقل و غیرپیوسته مواجه است؟
با وجود این‌که مجموعه منسجمی نیست، همه آثار هم مستقل نیستند. یک سری از طراحی‌ها، نقاشی‌ها و مجسمه‌ها با یک موضوع تولید شدند. یعنی با یک موضوع ۳ اثر در قالب نقاشی، طراحی و مجسمه تولید کردم و مخاطب مفهوم را در ۳ اثر می‌بیند. این آثار به هم ارتباط دارند. آثار پیام خاص دارند، اما یک هدف را دنبال نمی‌کنند. سبک کارها سورئالیستی است و دغدغه‌های شخصی من را بیان می‌کنند. تلفیق نقاشی و مجسمه‌سازی نیز از دیگر ویژگی‌های برخی آثار است. در نقاشی‌های من می‌توان آثار حجم را دید. نه به این معنی که مخاطب با نقاشی برجسته مواجه شود. شاید تعبیر سه‌بعدی برای برخی از سطوح تابلوهای من مناسب باشد. به نوعی می‌توان گفت حجم‌پردازی در نقاشی است.
آثاری که تک‌موضوع و مستقل هستند را با چه معیاری برای حضور در این نمایشگاه انتخاب کردید؟
بر اساس کیفیت کار، آثاری را انتخاب کردم و به نمایشگاه آوردم. با توجه به این‌که نخستین نمایشگاه انفرادی من است، الزامی بر مجموعه بودن آثار وجود نداشت. معمولاً مخاطب حرفه‌ای در نخستین نمایشگاه‌‌های انفرادی به دنبال مجموعه نیست. اما این نگاه از نمایشگاه دوم دقیق می‌شود. جمله‌ای هم در نمایشگاه قرار دادم که همین موضوع را برای مخاطب روشن کند. «امروز زمان آن رسیده که پس از سال‌ها فعالیت هنری سکوتی را که در لحظه‌های بی‌هیاهوی خویش ثبت کردم به نمایش بگذارم.» مخاطب با خوانش این عبارت کاملا برایش محرز می‌شود که قرار نیست مجموعه ببیند.
از واکنش مخاطبان نمایشگاه راضی هستید؟
خیلی راضی هستم. با وجود این‌که دوست داشتم نقد کنند، انتقاد منفی نداشتم. البته پیشنهادهایی شد. امیدوارم تا پایان نمایشگاه دیدگاه‌های مختلف مخاطبان را دریافت کنم.

نویسنده: ناکشا یاران خبرنگار همشهری