شاگردی پدر در مکتب مدافع حرم/تصوير

تاریخ انتشار خبر : ۹۴/۱۱/۱۰

مدافعان حرم حضرت زینب(س) همانانی هستند که از مال، جان و دنیای کنونی دست کشیده و به آغوش ائمه اطهار(ع) پناه برده‌اند تا خبیثان شیطان صفت که به داعش معروف هستند را از کشور همسایه دور کنند و محافظ بهشت زمان باشند.

به گزارش خبرنومه:کشورمان به‌تازگی شاهد پیکر گلگون کفن‌هایی است که به دفاع از حرم اهل بیت(ع) معروف هستند؛ شهدایی که یادی از غریبی خاندان عصمت و طهارت را به رخ می‌کشند، مردانی که در دفاع از حرم حضرت زینب(س) قد علم کرده و با رشادت و مردانگی هر چه تمام از حرم نازنین دختر زهرا(س) پاسداری و همانند لاله پرپر به پیشگاه خدا عروج می‌کنند.

مدافعان حرم حضرت زینب(س) همانانی هستند که از مال، جان و دنیای کنونی دست کشیده و به آغوش ائمه اطهار(ع) پناه برده‌اند تا خبیثان شیطان صفت که به داعش معروف هستند را از کشور همسایه دور کنند و محافظ بهشت زمان باشند.

حال با عروج سرو قامتان عشق، پدران و مادرانی بی‌فرزند یا همسرانی بی‌شوهر و فرزندانی بی‌پدر می‌شوند اما این داغ را به عشق ولایت و سفر عزایزانشان به بهشت باقی تحمل می‌کنند.

یکی از این گلگون‌ کفن‌های حرم زینبی «اسماعیل خان‌زاده» بوده که به نخستین شهید مدافع حرم در شهرستان محمودآباد مشهور است، که پدر این شهید درباره فرزندش می‌گوید: از آن روزی که اسماعیل وارد سپاه شد، فرمی آوردند که به‌عنوان رضایت پدر آن را امضا کنم، همان روز رسماً اعلام رضایت کردم و منتظر چنین روزی هم بودم.

وی ادامه می‌دهد: فرزندم را در وهله نخست برای دفاع از حرم اهل‌بیت(ع) و سپس برای دفاع از ولایت راهی سوریه کردم، چون او عاشق و مطیع ولایت بود، حتی در وصیتنامه‌اش مکرر بنده را مورد گوشزد قرار دادند که از ولایت فاصله نگیریم.

خان‌زاده بیان می‌کند: از درگاه حضرت احدیت طلب صبر می‌کنم و می‌گویم خدایا به همان شکلی که اسماعیلم در وصیتنامه‌اش آورده که خدایا توفیق دل بریدن و دل کندن از همه چیز را به من عطا فرما، من هم می‌گویم خدایا آنچنان صبری به من عطا کن که در این راه به‌عنوان یک معلم و پدر در مقابل فرزندانم پدری کنم.

وی ادامه می‌دهد: فرزندم در وصیت‌نامه‌اش نوشته است که دخترش را حافظ کل قرآن بار بیاورم، به همین منظور در تلاش برای تحقق این تقاضای فرزندم هستم.

این پدر شهید با بیان اینکه به خود اجازه نمی‌دهم که ذره‌ای از وصیتنامه فرزند شهیدم عدول کنم، عنوان می‌کند: اسماعیل وقتی در قید حیات بود در تمام کارها من با او مشورت می‌کردم، او معلم من بود، الان هم است و هر کاری و مشکلی باشد در مزارش با وضو حاضر شده و از او مشورت می‌گیرم.

وی اضافه می‌کند: هیچ تردیدی ندارم که او زنده است، شهدای ما زنده هستند و قرآن می‌فرماید، این‌ها زنده‌اند و نزد خدای خود روزی می‌خوردند.

خان‌زاده با اشاره به توجه و احترام مردم مازندران و به ویژه محمودآباد به خانواده‌های شهدا،  می‌گوید: این همه عزت و احترام قطعاً به واسطه برکت خون شهید بوده است که مردم اینقدر با حقیر احساس هم‌دردی کردند، از همه‌شان تشکر می‌کنم و دستان‌شان را می‌بوسم.

وی درباره وضعیت فعلی مادر شهید بیان می‌کند: احساس می‌کنم که همسرم به‌عنوان مادر شهید، استقامتش از من هم بیشتر است به نوعی که خود را ضعیف‌تر از او می‌دانم یعنی صبر من کم است اما مادر شهید نه‌تنها به‌عنوان همسر بلکه به‌عنوان معلم من است همانطور که امام راحل فرمود از دامن زن، مرد به معراج می‌رسد؛ من از او پند و نصیحت می‌گیرم.

خان‌زاده در پایان می‌گوید: امیدوارم امام زمان(عج) و امام خامنه‌ای این هدیه ما را مورد قبولشان قرار داده و این هدیه را از ما بپذیرند.

فارس

انتهای پیام/۳۱۴۱/ت۴۰/ث۳۰۰۱
http://fna.ir/R5EQE8