فراز و فرود جنبش دانشجویی/غلامحسن مبینی

تاریخ انتشار خبر : ۹۴/۰۹/۱۵

سابقه پر رنگ جنبش دانشجویی در ایران به عصر پهلوی دوم ، و در اعتراض به سفر نیکسون و دخالتهای آمریکا در امور داخلی ایران شکل گرفت که منجر به شهادت سه دانشجوی دانشگاه فنی تهران شد اما جنبش دانشجویی در عصر جمهوری اسلامی ایران فراز و فرود زیادی را پیمود تا به امروز که در مدار اعتدال ایستاده است.
در دهه اول انقلاب ، هویت وگفتمان جنبش دانشجویی بر مدار آرمانگرایی ترسیم شد و شعار عدالت .استقلال .ضدیت با سرمایه داری و حمایت از مستضعفین و نیز مبارزه با اسکتبار در صدد آرمان های جنبش دانشجویی قرار گرفت در دهه دوم انقلاب ،جنبش دانشجویی به گفتمان آزادی ,عدالت و انتقاد از سیاست توسعه و تعدیل اقتصادی نزدیک شد .
در این دوران تشکلهای دانشجویی تکثیر شدند و انجمن های اسلامی دانشجویان در کنار جامعه اسلامی و بسیج دانشجویی به حاملان جنبش دانشجویی تبدیل شدند و نوعی تمرین دموکراسی در بدنه جنبش دانشجویی شکل گرفت
در این دوران البته بخشی از بدنه جنبش دانشجویی به رادیکالیسم و افراط گرایی کشیده شد. این جریان افراطی با سیاست زدگی و خروج از حاکمیت مسیر انحرافی پیمود.
در مرحله سوم ۸۴-۹۴ ، جنبش دانشجویی در فضای امنیتی به حاشیه رفت و به حالت تعلیق در آمد دایره مهرورزی دولت سابق ، نه تنها تشکل پرسابقه انجمن اسلامی را معلق ساخت بلکه سیاست تحدید تشکلهای دانشجویی دامان جامعه اسلامی را هم فرا گرفت و این تشکل دانشجویی نزدیک به اصولگرایان را هم به مرز تعلیق و تعطیل فرو برد.
اینک در دولت تدبیر و امید جنبش دانشجویی در قالب تشکلهای دانشجویی حیات جدیدی را تجربه می کنند و نوعی اعتدال و اعتبار و اعتماد از سوی دولت به سمت تشکلهای دانشجویی نشانه رفته است .
نگاهی عمیق به سابقه جنبش دانشجویی ، این جنبش را جنبشی مستقل منتقد درون گرا ،هنجار پذیر و مسالمت جو معرفی می کند که سعی دارد در عصر جدید با رعایت مصالح نظام ،گفتمان سازی در میان تشکیلات دانشجویی را به رسمیت بشناسد و با مذاکره و ترسیم نقشه راه طرحی نو در اندازد .از این زاویه ۱۶ آذر ۹۴، عصربلوغ سیاسی ، جنبش دانشجویی است. عصری جدید با ادبیات جدید ، معطوف به قانون و آشنا با منافع ملی.