ديدگاه دكتر شاعري پيرامون ” بحران بی آبی پدیده نوظهوردر شرق مازندران”

تاریخ انتشار خبر : ۹۴/۰۸/۵

در یادداشتهای قبلی به اطلاع مردم شریف شرق مازندران رساندم که بحران بیکاری شرق مازندران را تهدید میکند وبیش از ۱۵ هزار نفر بیکار که اکثر آنان از تحصیلکرده های دانشگاهی هستند منطقه ما را به چالش کشانده است.

در این یادداشت میخواهم به بحران بی آبی در شرق مازندران بپردازم:
واژه بی آبی وجیره بندی آب برازنده شرق مازندران نبود چه کسی تصور میکرد منطقه ما با حدود ۷۰۰ میلی متر بارندگی هم اینک دچار بحران کم آبی شود. براساس آمارهای مستند میزان آب در شهرستانهای نور،نوشهر،چالوس،تنکابن و رامسر بیشتر از نیاز مردم است. درشهرهای محمودآباد،بابلسر،فریدونکنار،آمل،بابل وقائمشهر، آب به اندازه نیاز مردم وجوددارد، اما وضعیت آب شهرهای گلوگاه، بهشهر، نکا درشرایط بحرانی وبه خط قرمز رسیده است. اگر فورا” چاره ای اندیشیده نشود درآینده نزدیک آب دراین شهرها جیره بندی میشود، به محصولات کشاورزی ، صنعت و سلامت مردم خسارتهای جبران ناپذیر وارد میشود. علل اصلی بحران آب در شرق مازندران را میتوان بصورت خلاصه بشرح ذیل طبقه بندی نمود:
۱-طولانی شدن وتأخیر درآبگیری سد گلورد که مردم منطقه چشم انتظار آنند.
۲-تخریب جنگلها ، مراتع و حوزه های آبخیز منطقه.
۳-استفاده بیش از حد از منابع آبهای زیرزمینی.
۴-عدم استفاده از روشها و سیستم های نوین آبیاری.
۵-بهره وری پایین در استحصال ،انتقال ومصرف آب.
۶-کاهش میزان بارندگی.
۷-عدم بازچرخانی واستفاده مجدد از فاضلآب وپسابهای کشاورزی.
۸-مهمترین عامل که باعث شده است منطقه پربارانی مثل شرق مازندران دچاربحران کم آبی شود، فقدان مدیریت جامع بر منابع ومصارف آب منطقه است.
چه باید کرد:
باتوجه به بحران آب درمنطقه ،به نظر بنده مهمترین اولویت برنامه ریزان ومسئولین باید نجات منطقه از خطر بی آبی باشد. چون خدای ناکرده اگر بحران آب مدیریت نشود این بحران منشأ بحرانهای دیگر دربخش کشاورزی ،صنعت،سلامت ، بهداشت وتوسعه شرق مازندران خواهد شد. لذا برای برون رفت ازاین معضل هرچه سریعتر اقدامات زیر توسط مسئولین ذیربط بایدعملیا تی شود:
۱-تسریع درآبگیری سد گلورد حداکثر ظرف یکسال آینده.
۲-احیای جنگلها ومراتع مخروبه وحفاظت از پوشش گیاهی.
۳-اجرای سریع وگسترده طرحهای آبخیز داری در رود دره ها وسر شاخه های اصلی وفرعی.
۴-تصفیه وبازچرخانی فاضلاب شهری وپسابهای کشاورزی وصنعتی برای تأمین آب خام مورد نیاز مردم.
۵-توسعه وگسترش سیستمهای نوین آبیاری درفعالیتهای کشاورزی وباغداری.
۶-نظارت وپایش لحظه ای بر بهره بر داری از آبهای زیرزمینی وارائه آموزش وهشدارهای لازم به مردم ومسئولین ذیربط.
امیداست با برنامه ریزی واجرای طرحهای آبی مناسب ومدیریت جامع بر منابع آب بتوانیم بر بحران کم آبی غلبه نماییم.

منبع اين نوشتار را مي توانيند در لينگ مقابل جستجوكنيد:http://drshaeri.ir/%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-3/