درسوگ اشک اولیاء؛دیداربا اقبال/اسحق عبادی

تاریخ انتشار خبر : ۹۴/۰۸/۲

پژوهش و تحقیق درباره ائمه اطهار بویژه حسین بن علی(ع) و رخداد عاشورا نه تنها بخشی از دلمشغولی و دغدغه علمی حوزه های علمیه بوده است بلکه این مهم،مورد توجه صاحب نظران دانشگاهی هم قرار گرفته است.اگرچه حجم و کیفت کاری که در حوزه ها صورت گرفته بیش از بررسی های آکادمیک است.
اما آنچه برای اصحاب علم ، جلب نظر می کند پژوهش ها و بعضا دلبستگی های برخی از اندیشمندان غربی ( در دانشکده های شرق شناسی و مطالعات اسلامی ) و اندیشمندان اهل تسنن درباره ائمه و عاشورا می باشد که نوعا از کیفیت علمی خوبی برخوردار است.
از سفرنامه های سیاحان تا نظریه پردازی پیتر بروک کارگردان برجسته تئاتر،پژوهشهای پیتر چلکووسکی تعزیه شناس و عاشورا پژوه برجسته امریکایی که دلبستگی و علاقه خاص خود را به ساحت عباس بن علی (ع) اظهار نموده و آثار علمی قابل توجهِ دیگر صاحب نظران،همه دال بر نگاه خاص محافل علمی غربی به مطالعات اسلامی دارد. بررسی ها و مطالعاتی که با رهیافتی شرق شناسانه صورت گرفته است که البته مبرا از نقد نمی باشند.
از میان انبوه آثار، نوع نگاه و رهیافتی که اقبال اندیشمند لاهوری به ائمه، حسین بن علی(ع) و بویژه عاشورا دارد حائز اهمیت است.
به اجمال می توان گفت اقبال در مثنوی اسرار و رموز خود ، بر خلاف قرائت رسمی که برداشتی تاریخی و رثایی از حادثه و رخداد کربلا است ، نوعی نگاه عرفانی را به تصویر می کشد.
گوهر این روایت،شُبیری زیستن از صدف کربلا است.
زنده حق از قوت شُبیری است باطل آخر داغِ حسرت میری است
دو جبهه حق و باطل ، که یک طرف آن اولیای خدا و طرف دیگر آن اشقیا حضور دارند.اولیای خدا با منطق عشق الهی و اشقیا با منطق عقل حسابگرِ معیشت اندیشِ در بند ماده.
شکوه منطق عشق الهی در حسین گونه و شُبیری زیستن است.جهان زیست انسانهایی که رو به بالا هستند و در مدار حق قرار دارند.
البته فرجام این عاشقی ، ادب فدیه است. کاری که حسین بن علی در زمین کربلا به نمایش گذاشت.
و به فرموده اقبال تاریخ کعبه دو ذبح دارد: آغاز آن با قربانی کردن اسماعیل است وانتهای آن قربانی شدن حسین (ع).

اسحق عبادی