۳روز/دلنوشته برای شهدای غواص/عباس جعفري زرنديني

تاریخ انتشار خبر : ۹۴/۰۵/۱۵

قال رسول‌اللَّه (ص) : فوق کلّ برًّ برٌّ حتّی یقتل الرّجل فی سبیل‌اللَّه عزّوجّل فلیس فوقه برّ.» بحارالانوار: ج ۱۰۰، ص ۱۰

وقتی هر خیر و هر ارزشی ملاحظه میشود، ارزش والاتری از آن هست، تا به ارزش «شهادت» میرسد؛ بالاتر از ارزش «شهادت» چیزی نیست

شهادت، هدیه ای همیشه با ارزش است و فداکاری در راه خدا، کاری همیشه عظیم و ارجمند است؛

پدیدهِ شهادت آنقدر عظیم است! که هرچه انسان نزدیکتر میشود، عظمت آن را بیشتر درک میکند درست مثل کوههای بلند؛ انسان از دور هم میبیند کوه است، اما وقتی نزدیک میشود، میبیند عظمت این پدیده، قابل احاطه فکری نیست.

شهادت محصولی از تلاش و مجاهدت دسته جمعی یک مجموعه انسان است که یک نفر شهید میشود و شگفتا که این مجاهدت ها پایانی ندارد و تازه بعد از شهادت مجاهدت دوستداران شهید آغاز می شود.

مجاهدت پدر، صبرمادر، بیان حکایت استواری شهید توسط همسر و فرزندان شهید و ایستادگی همه ی کسانی که به آرمانهایی شهید و شهادت دلبسته اند.

کدام ارزشی و کدام کار بزرگی این‌طور ترکیب پیچیده‌ای از مجاهدتهای گوناگون – آن هم برای مدّتهای طولانی را دارا است!؟ هر کار خوبی را یک بار انجام میدهند، تمام میشود. صدقه در راه خدا، پولی است میدهند، تمام میشود و میرود؛ اما شهادت، این‌گونه نیست. ببینید چقدر والاست!

اما همین کار خوب و بزرگ، در برخی از شرایط و در بعضی از زمانها، بزرگتر و مهمتر و باارزشتر است.

فداکاریدر صدر اسلام، واقعاً ارزش مضاعف داشت. چرا که در آن دوران، اسلام مثل نهالی بود و اگر فداکاریهای شهداء نمیبود، شاید دشمنان اسلام این نهال را میکندند. در زمان سیّدالشّهداء(علیه‌الصّلاةوالسّلام) آن فداکاری و شهادت بزرگ، ارزش مضاعف داشت؛ چون حقیقتاً در آن روزها محصول زحمات پیامبر(ص) در حال از بین رفتن بود و فداکاری حسین‌بن‌علی(ع) و یاران آن بزرگوار، مانع از چنین کاری شد.

بعضی از زمانها این گونه است که مجاهدت در راه خدا و شهادت در راه او، ارزش مضاعفی دارد و دو برابر و چند برابر است.اصلا بهتر است بگوییم درست در زمانهای حساس و سرنوشت ساز است که مردمانی متکی به شهادت کارهای بزرگی را رقم می زنند.

اما آن کسانی که دل به چرب و شیرین زندگی سپرده و چشمانشان خیره رنگ‌آمیزیهای ظاهری زندگی شده است! این‌گونه آدمها از مرگ میترسند. اینها هستند که قدرتمندان میتوانند لگامشان بزنند و سوارشان شوند! اینها هستند که اگر در رأس حکومتها باشند، ملتهای خودشان را بدبخت میکنند و اگر در آحاد ملتها باشند، دولتهایشان را تنها میگذارند. این کسانی که به صورتهای ظاهرىِ رنگ و روغن شده زندگی دل سپرده‌اند، از باطن زندگی، از عزّت زندگی، از سعادت انسان و از فلاح حقیقی، هیچ خبری ندارند. نقطه ضعف زندگی ملتها اینها هستند. نقطه ضعف بشریت این‌جاست.

این روزها حال و هوای شهرهای آلوده به مادی و مادیگری نیاز به تنفسی دوباره دارد و این امکان پذیر نیست مگر با نسیم آغشته به عطر شهادت.

امروز هوای شهرمان می رود تا معطر به بوی ناب زندگی از سوی کسانی شود که ثابت کردند در سخت ترین شرایط با دستان بسته هم دستانشان در دفاع از آرمانهایشان باز بود.

آنها می آیند تا به ما بفهمانند یک شهید همیشه زنده است و یک خط شکن همیشه خط شکن میماند. آنها می آیند تا بگویند ما با هیچ، مقابل باطل تا دندان مسلح ایستادیم و راز ماندگاری در ایستادن است. می آیند تا بگویند هر ملتی که متّکی به شهادت شد – یعنی شهادت را بلد بود و هنر شهادت را یاد گرفت – برای همیشه سربلند است و هیچ قدرتی بر این ملت پیروز نخواهد شد.

پس بایستید چرا که دشمن از ایستادگی شما هراسان است.

مقاومت کنید چون زندگی ارزشمند با تأسی به مولایمان حسین علیه السلام در گرو ایستادگی و تن ندادن به ذلت است.

می آیند تا بگویند: تنها راه سیلی نخوردن از دشمن ایستادگی و شهادت در راه خدا است.

تا آفتاب عاشقی تابید پیدا شد

یک شب ۱۷۵ تا خورشید پیدا شد

دنبال پوتینی ، پلاکی ، چفیه ای بودند

از لابه لای خاک، مروارید پیدا شد…
عباس جعفری زرندینی