««پرواز ابدی شماره ۶۵۵؛گوشه ایی از۴ دهه تروريسم دولتي امريكا عليه ملت ايران »»

تاریخ انتشار خبر : ۹۴/۰۴/۱۳

يكي از جنايات ايالات متحده در قبال مردم ايران كه خيلي زود از اذهان مجامع بين‌المللي پاك و به ورطه فراموشي سپرده شد، حمله موشكي ناو جنگي اين كشور در خليج فارس به هواپيماي مسافربري جمهوري اسلامي ايران بود؛ جنايتي تلخ كه در ۱۲ تير‌ماه سال ۱۳۶۷ روي داد و منجر به شهادت ۲۹۰ مسافر و خدمه اين پرواز شد.
ناو آمریکایی «وینسنس»، یک فروند هواپیمای مسافربری ‏ایران را در خلیج فارس هدف قرار داد و همه ۲۹۰ سرنشین آن را به شهادت رساند. این خبری بود که در زمان خودش با بهت فراوان از سوی رسانه‏ های جهان منتشر شد.

شليك به هواپيماي مسافربري ايران يكي از مهم‌ترين جنايات مستقيم ايالات متحده در قبال ايران بوده وبلافاصله پس از اين واقعه، مقامات امريكايي در يك اقدام پيش‌دستانه اعلام كردند كه يك فروند هواپيماي اف- ۱۴ جمهوري اسلامي ايران را كه قصد حمله به اين ناو را داشته، مورد هدف قرار داده‌اند، اما كشف اجساد و تكه‌هاي هواپيما در داخل آب‌هاي خليج فارس خلاف ادعاهاي دولتمردان امريكا را نشان مي‌داد. با روشن شدن ابعاد اين جنايت ضد بشري ايالات متحده، مقامات نظامي امريكا كه در منجلاب بزرگي از سؤالات افكار عمومي در خصوص حمله به يك هواپيماي مسافربري و قتل عام ۲۹۰ انسان بي‌گناه گرفتار شده بودند، با بهانه‌تراشي‌هاي مضحك اعلام ‌مي‌كردند كه هواپيماي ايرباس ايران در خارج از مسير هوايي پرواز مي‌كرده و رزمناو امريكايي نيز هفت بار اخطار راديويي براي هواپيماي ايران مخابره كرده ولي جوابي دريافت نكرد و سرانجام به دليل اين عدم پاسخگويي، مجبور به ساقط كردن هواپيما شده بود. اين در حالي است كه اگرچه شوراي امنيت سازمان ملل با پيگيري‌هاي مجدانه جمهوري اسلامي ايران سرانجام قطعنامه‌اي را عليه ايالات متحده صادر كرد. اما در اين قطعنامه به هيچ وجه نامي از ايالات متحده به عنوان مقصر اصلي اين جنايت به ميان نيامده است و ايالات متحده نيز هيچ‌گاه مسئوليت وقوع حادثه را برعهده نگرفت و بر اين نكته تأكيد كرد كه ناخداي ناو جنگي چون خود را در معرض خطر مي‌ديد از خود دفاع نموده‌است.
ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران از سوی جنایتکاران آمریکایی، در حقیقت یکی دیگر از مراحل رویارویی استکبار جهانی با جمهوری اسلامی ایران برای تقویت متجاوزان عراقی در جبهه های جنگ بود. پس از سقوط این هواپیما، مقامات آمریکایی برای توجیه این جنایت نابخشودنی، دلایل ضد و نقیضی عنوان کردند و کوشیدند این اقدام خصمانه را یک اشتباه قلمداد کنند. اما با توجه به مجهز بودن کشتی جنگی وینسنس به پیشرفته ترین سیستم های راداری و رایانه ای و همچنین مشخص بودن نوع هواپیمای در حال پرواز، مسلم شد که احتمال اشتباه وجود نداشته و این اقدام، کاملاً خصمانه بوده است. با این حال مقام های آمریکایی پس از چندی، در توهینی آشکار به ملت ایران، مدال شجاعت بر گردن ناخدای این ناو انداختند و بدین سان حمایت رسمی خود را از این جنایت اعلام نمودند. به هر تقدیر، این جنایت نیز در کنار جنایات بی شمار دولت آمریکا، در پرونده سیاه استکبار جهانی ثبت شد و لکه ننگ دیگری بر تارک آن جنایت پیشگان نقش بست و حقوق بشر آمریکایی یکبار دیگر نمایان گردید.

آمریکا با ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران آن هم بر فراز آب‌‌های سرزمینی کشورمان یک بار دیگر نشان داد که حقوق بشر را تا جایی به رسمیت می‌شناسد که تضادی با اهداف توسعه‌طلبانه و زیاده‌خواهی‌های آن و همپیمانانش نداشته باشد. به عنوان مثال و با توجه به توجیهات بی‌اساس اعلام شده توسط آمریکا پس از سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران، این کشور در حالی سعی می‌کرد با توسل به بهانه‌های واهی،‌کشتار ۲۹۰ مسافر بی‌گناه را عادی جلوه دهد که وقتی در شهریورماه سال ۱۳۶۲ پدافند هوایی شوروی سابق یک هواپیمای مسافربری کره جنوبی را به دلیل ورود به حریم هوایی این کشور ساقط کرد، این عمل را «بربریت» نامید و خواستار تحریم خطوط هوایی شوروی شد ؛در این ماجرا «ریگان» ابراز عقیده کرد که هیچ مطلبی نمی‏ تواند توجیه‏ کننده سرنگون ساختن یک هواپیمای غیرمسلح باشد.وی اعلام کرد:شوروی (سابق) با حمله به یک هواپیمای مسافربری، دست به یک عمل تروریستی زده است و این، نمونه‌ای از برخورد دوگانه آمریکا با حقوق بشر است.
در هر حال آمریکایی‏ ها به ‏صورت جسارت‏ آمیزی دلایل این جنایت خود را بیان و تأکید کردند که هدف آمریکا از ساقط کردن هواپیمای ایرباس ایران، وادار کردن جمهوری اسلامی به پذیرش صلح و پایان جنگ تحمیلی بود، چنان‏ که رونالد ریگان، رئیس جمهور وقت آمریکا در این زمینه اظهار داشت: «این فاجعه (سقوط هواپیمای مسافربری ایران از سوی آمریکا) ضرورت دست‏یابی به برقراری صلح را با حداکثر شتاب، دو چندان ساخته است» به عبارتی هدف آمریکا رهاندن گریبان صدام جنایتکار از دستان پرقدرت رزمندگان اسلام بود.

متعاقب این تجاوز آشکار، جمهوری اسلامی ایران در روز ۱۴ تیر ۱۳۶۷ طی نامه‌ای به رئیس شورای امنیت خواستار تشکیل جلسه فوری شورا برای رسیدگی به این موضوع شد.
۲۵ تیرماه ۱۳۶۷ مطابق با ۱۶ ژوئیه ۱۹۸۸ میلادی، شورا تشکیل جلسه داد و از سوی جمهوری اسلامی ایران دکتر ولایتی وزیر امور خارجه وقت و از جانب آمریکا جرج بوش معاون وقت رئیس جمهوری در جلسه حضور داشتند.
شورای امنیت پس ازاستماع سخنان دکتر ولایتی و جرج بوش درجلسه شماره ۳۸۳۱ خود در تاریخ ۳۰ ژوئیه ۱۹۸۸ طرح قطعنامه‌ای پیشنهادی ۶۱۶ راتنها با ابراز تاسف عمیق از این که یک هواپیمای غیرنظامی ایران ایر در پرواز برنامه‌ریزی شده بین‌المللی ۶۵۵، در پرواز بر فراز تنگه هرمز به وسیله موشک شلیک شده از ناو جنگی ایالات متحده آمریکا (وینسنس) منهدم شده است اعلام داشته است.
جمهوری اسلامی ایران علاوه بر شورای امنیت و شورای ایکائو، شکایت خود را در دیوان بین المللی دادگستری لاهه نیز مطرح کرد. عنصر تخصصی سازمان ملل متحد یعنی ایکائو (سازمان هواپیمایی کشوری بین المللی) نیز از مسائل سیاسی به دور نمانده و به جای بررسی فنی و ارائه طریق به شورای امنیت به ابراز تأسف و تسلیت به بازماندگان سانحه پرداخت.

هواپيماهاي مسافربري مورد هدف قرار گرفت تا ثابت كند كه امريكا در روزگار نو نيز هنوز دست از خصلت جنايتكارانه خود برنداشته است. تروريسم… اين مهمترين ابزاري‌است كه ايالات متحده سال‌ها است از آن براي فشار به كشورهاي مستقل استفاده مي‌كند؛ ابزاري كه به دليل نفوذ اين كشور در مجامع جهاني كاركردي ويژه براي آنها پيدا كرده است. اين در حالي است كه خود ايالات متحده زمان زيادي است كه به عنوان يكي از حكومت‌هاي مروج تروريسم در دنيا، هيچ‌گاه مورد بازخواست مجامع جهاني قرار نگرفته است. اين ترفند در خصوص جمهوري اسلامي ايران نيز بارها از سوي ايالات متحده مورد استفاده قرار گرفته و اگرچه جمهوري اسلامي بارها قرباني تروريسم دولتي ايالات متحده امريكا بوده اما هربار در مجامع بين‌المللي اين كشور با ژست حقوق بشري ايران را متهم به نقض حقوق بشر و حتي حمايت از تروريسم مي‌كند.
حال در اوج مخاصمه‌هاي امريكا با جمهوري اسلامي و در حالي كه پرونده گزينه نظامي آنان عليه كشورمان (به گفته خودشان) هنوز روي ميز است، جمهوري اسلامي به دنبال اعتماد‌سازي جهاني بر سر پرونده فعاليت‌هاي صلح‌آميز خود است؛ موضوعي كه باعث شده برخي به بهانه آن به دنبال عادي‌سازي روابط با ايالات متحده امريكا باشند. اين در حالي است كه به نظر مي‌رسد آنان فراموش كرده‌اند كه تخاصم ايران و امريكا قدمتي به بلنداي عمر نظام جمهوري اسلامي دارد و قرار نيست با چند روز مذاكره، اين روابط عادي شود.
تمام اينها نيز در حالي است كه هنوز تغييري در سياست‌هاي يكسويه امريكا در قبال كشورمان ديده نمي‌شود و قطعاً اگر مردم ايران روزي بخواهند به سيگنال‌هاي مذاكره با ايالات متحده پاسخ بدهند، بي‌شك به دنبال يافتن نشانه‌اي از تغيير در مواضع ايالات متحده در قبال ايران خواهند بود؛ تغييري كه ركن اصلي آن عذرخواهي رسمي از ملت ما، به خاطر ۳۶ سال جنايت و دشمني در قبال كشورمان است.
روحشان شاد و یادشان گرامی باد. /گردآورنده:حسینعلی علی نژاد/کارشناس ارشد روابط بین الملل