گوجه سبز (آلوچه) و ارزش غذايي آن

تاریخ انتشار خبر : ۹۲/۰۳/۵

گوجه‌سبز به ميوه درختاني که از خانواده ROSE هستند، تعلق دارد. بر پايه نوشته‌هاي قديمي، نژاد اين گياه قدمت ۲۰۰۰ ساله داشته و چيني‌ها اولين کساني بودند که به کشت آن اقدام کردند
اين ميوه غني از اسيد ماليک، اسيد سيتريک، فلاونوئیدها و ترکیبات آنتی اکسیدانی است و می تواند موجب تقویت سیستم ایمنی بدن شود.

میزان اسید در گوجه سبز نارس بیشتر است . اسيد بنزوئيک، که خاصيت ضد ميکروبي دارد، به طور طبيعي در گوجه‌سبز وجود دارد.
ارزش غذايي۱۰۰ گرم گوجه‌ سبز برابر است با ۸ گرم كربوهيدرات، ۸۴/۲ گرم چربي، ۶/۱ گرم پروتئين و فيبرخام ۵/۰ درصد. همچنين با خوردن ۱۰۰ گرم گوجه‌سبز، ۵ درصد ويتامين A، ۲ درصد ويتامين۱B، ۹/۱ درصد ويتامين۲B، ۸/۲ درصد نياسين، ۱۳ درصد ويتامين C، ۵ درصد كلسيم، ۲ درصد فسفر، ۵ درصد آهن و ۶/۳ درصد پتاسیم مورد نياز روزانه بدنتان تامين مي‌شود. و هر ۱۰۰ گرم آن ۳۰ کیلوکالری انرژی دارد.

گوجه سبز به دلیلی فیبری که دارد برای افرادیکه یبوست دارند مناسب است هم چنین ادار آور بوده و برای تنظیم اعمال کلیه ها مناسب است.

به دلیل وجود ویتامین C در این میوه، برای تقویت لثه ها و دندان ها مناسب است البته مصرف بیش از حد آن ایجاد حساسیت در دهان و دندان می کند.. CULPEPES، گیاه شناس معروف قرن ۱۷ عقیده داشت که مصرف گوجه سبز برای بهبود طعم دهان مفید است و پختن برگ‌های درخت گوجه سبز در سرکه می‌تواند در درمان کرم‌های حلقوی موثر باشد.

از آنجائیکه گوجه سبز منبع خوبی از ویتامین های گروه ب می باشد برای کاهش استرس و آرامش اعصاب و سلامت پوست نیز مفید است.
همچنین جزء منابع با پتاسیم متوسط(۱۵۷ میلی گرم در ۱۰۰گرم میوه) طبقه بندی می شود و به این خاطر علاوه بر کاهش فشار خون، در تعادل اسید و باز بدن و انقباض طبیعی عضلات نقش دارد.

اگر نگران طبیعت سرد گوجه سبز هستید می توانید آن را با نعناع مصرف کنید وبه این ترتیب از نفخ ناشی از مصرف آن پیشگیری کنید.

بنا به گفته رئیس انجمن علمی غذا و تغذیه حامی سلامت ایران “گوجه سبز و چغاله بادام از ميوه‌هاي نوبرانه‌اي است كه برخي افراد بدون توجه هسته آن را مي‌خورند؛ هسته اين ميوه‌ها داراي تركيبات سيانيدريكي (تركيبي از سم خطرناك سيانور) است. تركيبات سيانيدريكي، عوارض منفي بر گلبول‌هاي قرمز خون مي‌گذارد كه مصرف آن مي‌تواند به افراد صدمه وارد كند.”