سبزه به ناز می آید

تاریخ انتشار خبر : ۹۳/۱۲/۱۱

 اثر انگشت برف روی زمین مانده است و ردپای باران را روی دامنه های دشت می توان ردیابی کرد.

بهار، نزدیک است و زمین برای رستن جدید، پیراهن سپیدفام خود را از تن درآورده تا جامه ای از سبزینه های بهار بر تن کند.

زمین دست سخاوت خویش را رو می کند تا بهار از خانه مادر بزرگ، چادری از شکوفه ها را بر فراز کوه و کوهپایه بگستراند.

اکنون در آستانه فرارسیدن فصل بهار، مردم بر اساس یک سنت دیرین، با کشت سبزه نوروز را آغاز کرده اند تا بهار با کوله باری از تجربه نو شدن، سفر دور و دراز خویش را به این سرزمین آغاز کند.

بانوان مازنی و این دیار  با کشت روباز گندم، عدس، ماش، لوبیا و برخی از حبوبات دیگر بر روی سینی یا کوزه های رنگی، به استقبال فرارسیدن نوروز و ایام بهار می روند.

زنان در این آیین، دانه ها و بذرهای جمع آوری شده گندم را درون طبق یا سینی ها چوبی، سفالی یا فلزی می ریزند و یک پارچه نمدار سبزرنگ یا سفید بر روی آن می کشند و با خواندن دعا و آیه الکرسی، خود را با این کشت خانگی، برای استقبال از عید نوروز آماده می کنند.

براساس اعتقاد دیرین مردم این دیار کشت سبزه هنگام فرارسیدن نوروز، به عنوان ترویج فرهنگ کار و توجه بخش کشاورزی و تفال زدن به محصولات است.

پس از جوانه زدن و سبز شدن بذرها،آن را درون سینی گذاشته و به عنوان یکی از سین های سفره هفت سین قرار می دهند.

بستن سبزه به منظور هدایت و کنترل مواد غذایی و گره زدن آن در ماه فروردین نیز به منزله علاقه مندی به توسعه طبیعت و گسترش فرهنگ کشاورزی است .