آمريكا از سرنگوني ايرباس ايران اهداف پيدا و پنهاني داشت/باز خوانی گفتگو با قلیان

به گزارش نوز نکا،اندرو آندرسون، افسر جزء رزم ناو، پیامی را برای هواپیما می‌فرستد: دوست یا دشمن، خود را معرفی کنید؟ در جواب پاسخ داده می‌شود: هواپیمای مسافری.
در این میان، فاصله هواپیمای مسافربری از ناو جنگی، حدوداً ۳۸ کیلومتر است، اما کاپیتان راجرز فرمانده ناو، با احتمال وقوع یک درگیری، دستور برقراری آرایش نظامی را می‌دهد و به دنبال آن موشک‌ها به سمت هواپیما شلیک می‌شود.
اولین موشک بال سمت چپ هواپیما را جدا کرده و موشک دیگر نیز مستقیم به قسمت دم هواپیما شلیک می‌شود که پس از برخورد آن را از جا می‌کند. هواپیما مستقیم به سمت دریا شیرجه می‌رود و تنها ۸۴ ثانیه پس از شلیک موشک‌ها، هواپیما به سطح دریا برخورد نموده و منهدم می‌شود.
چند لحظه بعد به کاپیتان راجرز اعلام می‌شود که قطعات هواپیمای ساقط شده، بسیار بزرگتر از یک هواپیمای جنگی است: این یک هواپیمای مسافربری است!
و این چنین تراژدی ترور آشکار هوایی شکل می‌گیرد و پرواز مسافربری شماره ۶۵۵ شرکت هواپیمایی ایران ایر با شناسه پروازی R655 از مبدأ بندرعباس به مقصد دوبی، در تاریخ ۱۲ تیر ۱۳۶۷ (۳ ژوییه ۱۹۸۸) با شلیک موشک‌های کروز از ناو هواپیمابر یو.اس.اس.جک وینسنس متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا، بر فراز آبهای نیلگون خلیج فارس سرنگون شود؛ رزم ناوی که تنها ۵ روز قبل از بندر سن دیگو، وارد خلیج ‌فارس شده بود.

در پی حادثه برای هواپیمای ایرباس A300 متعلق به خطوط هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران تمامی ۲۹۰ سرنشین آن شامل ۱۵۶ مرد، ۵۳ زن، ۵۷ کودک ۲ تا ۱۲ ساله و ۸ کودک زیر ۲ سال و ۴۲ نفر با ملیت‌های یوگسلاو، پاکستانی، هندی، عربی و ۱۶ خدمه پروازی در دم جان می‌بازند.

دراین باره همزمان با سالگرد این ترور ددمنشانه استکبار به باز خوانی یک گفتگویی که از سوی خبرگزاری فارس با یکی از جانبازان يكي از جانبازان شيميايي نکایی انجام گرفته می پردازیم .

محمد‌مهدي قليان امروز در گفتگو با خبرنگار فارس در بهشهر با اشاره به حضور هدفمندانه ناو جنگي آمريكايي در هفتم خرداد ۶۷ در آب‌هاي خليج فارس به تشريح حادثه سقوط هواپيماي مسافربري ايران در همان سال پرداخت و گفت: هواپيماي ايرباس A300 جمهوري اسلامي، پرواز شماره ۶۵۵ در ساعت ۱۷/۱۰ دقيقه صبح روز يكشنبه ۱۲/۴/۱۳۶۷ از فرودگاه بندرعباس به مقصد دوبي برخاست، مسير پرواز ۱۴ هزارپا و مدت آن ۳۰ دقيقه تعيين شد. وي اظهار داشت: همه چيز به طور طبيعي پيش مي‌رفت و هواپيما در كريدور شناخته شده بين‌المللي در حال ادامه مسير بود، چند لحظه قبل از ورود به منطقه كنترل هوايي امارت در محلي به نام مولبيت خلبان به مركز كنترل هوايي كشور اعلام كرد قصد افزايش ارتفاع و صعود به ۱۴ هزار پايي را دارد، اما ويليام راجرز ناخداي رزم ناو وينسن آمريكا در يك اقدام احمقانه هواپيما را مورد هدف دو فروند موشك قرار داده و در حوالي جزيره هنگام در فضاي جمهوري اسلامي ايران با ۲۹۰ سرنشين شامل ۱۵۶ مرد، ۵۳ زن، ۵۷ كودك دو تا ۱۲ سال و هشت كودك زير دو سال و ۴۲ نفر با مليت‌هاي يوگوسلاو، پاكستاني، هندي، عرب و ۱۶ خدمه پروازي سرنگون كرد. وي با بيان اينكه بلافاصله مقامات آمريكايي در يك اقدام از پيش طراحي شده اعلام كردند يك فروند اف۱۴ جمهوري اسلامي ايران را هدف قرار دادند، تصريح كرد: پس از روشن شدن نوع هواپيما مقامات آمريكايي اعلام كردند؛ ايرباس را با اف۱۴ اشتباه گرفتند و هواپيما را مهاجم تلقي كرده و آن را تهديدي براي خود دانستند و در مقام دفاع مشروع برآمده و اقدام به شليك موشك كردند، در حالي كه واقعيت چيز ديگري بود. قليان خاطرنشان كرد: قبل از شليك موشك‌ها بين سه ناو آمريكايي حاضر در منطقه (‌سايدز، مونتگمري و وينسن‌) راجع به نوع هواپيما بحث‌هاي فراواني شد و تقريباً همگي بر غيرنظامي بودن آن تأكيد داشتند، به علاوه سيستم پيشرفته را داراي مستقر در ناو وينسن (‌اچنرمارك‌) قادر به شناسايي اهداف پروازي به صورت كاملاً دقيق بوده است و نوتام‌هاي اخطار صادره از سوي ناوها روي فركانس نظامي ارسال مي‌شده است. وي اضافه كرد: ۲۴۳ مگاهرتز و نوتام ارسالي روي فركانس ۵/۱۲۱ مگاهرتز با عنوان دوست يا دشمن معرفي كن با پاسخ خلبان تحت عنوان هواپيماي مسافربري روبه‌رو شد. اين جانباز شيمايي خاطرنشان كرد: گزارش تيم حقيقت ياب شوراي ايكائو نيز كه در جلسه ۱۲۵ اين شورا قرائت شد، هيچ گونه اشتباه و يا خلافي را از لحظه برخاستن هواپيما تا لحظه سرنگوني اعلام نكرد اما شوراي ايكائو تحت نفوذ آمريكا اين عمل را محكوم نكرده فقط به ابراز تأسف بسنده كرد، سپس جمهوري اسلامي ايران با استناد به ماده ۳۷ و بند يك ماده ۳۶ و ماده ۸۴ معاهده شيكاگو از تصميم ايكائو در ديوان بين‌المللي دادگستري تقاضاي پژوهش كرد و مدعي شد آمريكا مقدمه مواد يك، دو و سه مكرر و بندهاي الف و ج ماده ۴۴ و ضميمه ۱۵ معاهده شيكاگو و مواد يك و سه و بند يك و ماده ۱۰ معاهده مونترال را نقض كرده است، زيرا بر ‌اساس معاهده شيكاگو صدور نوتام و اطلاعيه هوانوردي فقط در اختيار كشورهايي است كه در منطقه، خدمات پروازي ارائه مي‌دهند و آمريكا قانوناً حق صدور چنين نوتامي را نداشته است و حتي مفاد اين نوتام غيرقانوني را رعايت نكرده و هواپيما را در ارتفاع ۱۳ هزار و۵۰۰ پايي در درون راه هوايي بين‌المللي و فضاي خود ايران هدف قرار داده و سرنگون كرده است. اين دانشجو درباره اعتراض آمريكا به ديوان بين‌المللي دادگستري گفت: آمريكا پس از اعتراض به صلاحيت ديوان اعلام كرد كه حاضر است مبلغي را به عنوان مساعدت (exgratia) به خانواده قربانيان بپردازد، به هر حال ديوان‌ ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۴ را وقت رسيدگي تعيين كرد و ابتدا بايد صلاحيت خود را احراز مي‌كرد و چنانچه ديوان صلاحيت خود را احراز مي‌كرد، با توجه به شواهد و قرائن و مستندات موجود، رأي به نفع ايران صادر مي‌كرد و چنانچه صلاحيت ديوان رد مي‌شد، اين حق براي ايران وجود داشت كه مجدداً شكايت خود را در مجاري قانوني طرح و پيگيري كند اما در كمال ناباوري در سوم اسفند ۱۳۷۴، هفت سال بعد ايران و آمريكا نامه‌اي به ديوان نوشتند و خبر مصالحه دادند و پرونده از دستور كار ديوان خارج شد. ‌قليان خاطر نشان كرد: در اين مصالحه نيز آمريكا نقض مقررات حقوق بين‌المللي را نپذيرفت و فقط به پرداخت غرامت هواپيما و كشته‌شدگان به عنوان يك اقدام بشر دوستانه اكتفا كرد، اين موضوع مورد اعتراض حقوقدانان كشور واقع و گفته شد برابر اصل ۱۳۹ قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران صلح دعاوي عمومي و دولت هنگامي كه طرف دعوي، خارجي باشد، بايد به تصويب مجلس شوراي اسلامي برسد و اقدام دفتر خدمات حقوق بين‌الملل خود سرانه و بدون رعايت قانون بوده است. وي درباره ادعاي آمريكا وآوردن دلايل غير منطقي براي تبرئه خود اظهار داشت: بر همگان روشن است كه اقدام آمريكا تحت عنوان دفاع مشروع پيشدستانه درست نيست، زيرا اولاً چنين دفاعي در مجامع بين‌المللي پذيرفته نيست و فقط آمريكا و اسرائيل آنرا به رسميت مي شناسند، رزم ناو وينسن خود به آب‌هاي ايران تجاوز كرده بود و يك متجاوز حق دفاع مشروع را ندارد، به علاوه هواپيما در حال اوج گرفتن بود نه شيرجه رفتن به سوي ناو و احتمال حمله نيز وجود نداشت و جداي از اين مسائل گفتگوهاي مسئولان سه ناو حاضر در منطقه و اطلاعات رادار فوق پيشرفته مستقر در ناو به راحتي نوع هواپيما و غيرنظامي بودن آنرا تاييد مي‌كرد. وي در پايان گفت: همچنين اقدام آمريكا در اعطاي مدال شجاعت به ناخداي ناو وينسن ويل راجرز احتمال اشتباه گرفتن هواپيما را نيز رد مي‌كند و آن را برنامه‌اي از پيش تعيين شده متبادر به ذهن مي‌كند.