با شکستن پاي ديگران، بهتر راه نمي‌رويم»

ياد خدا آرام بخش قلبهاست

حکايت است کودکي در پاي درختي گريه مي‌کرد و دائم دوستش را که بالاي درخت گردو بود و از گردوها مي‌خورد، نشان مي‌داد. رهگذري کودک را در آغوش گرفت و به بالاي درخت هدايت کرد و گفت: «تو هم برو و بخور.» اما کودک فرياد برآورد: «من را بالا نبر؛ من گردو نمي‌خواهم، او را پايين بياور!»

عده‌اي از روان‌کاوان معتقدند حسادت يکي از شايع‌ترين هيجانات انساني است که مستقيما به روابط ميان افراد مربوط مي‌شود.

همکاران روان‌شناس من مي‌گويند: «حسادت، نتيجه‌اي است که فرد احساس آشفتگي، ضعف، ناتواني، آسيب‌پذيري و ترس شديد مي‌کند.

افراد حسود نه تنها دلشان مي‌خواهد آنچه را که ديگري دارد، داشته باشند بلکه خواسته اصلي‌شان اين است که طرف مقابل، آن خير را از دست بدهد و اگر طرف مقابل زمين بخورد، آن‌ها جشن مي‌گيرند؛ به طور کلي، حسادت، رفتار و عملي غيرارادي است که فرد در برابر عدم موفقيتش در رقابت، از خود بروز مي‌دهد.

عزيزان دلم!

اين احساس منفي در درجه اول خود شخص را از بين مي‌برد و ضمن ايجاد آثار رواني بر رفتار، ذهن و اجتماع نيز اثري تلخ دارد. اما چه عواملي باعث ايجاد اين عادت ناپسند مي‌شود؟

اولين مسئله، مقايسه فرزندان با يکديگر است. والديني که فرزندي را «يوسف» مي‌کنند و فرزند ديگر را در مقابل همسالانش «تحقير». اين بي‌عدالتي چنان ضربه‌اي بر پيکر رواني فرد مي‌زند که تا پايان عمر به صورت يک دام غيرقابل‌گريز آن فرد را مي‌سوزاند و از بين مي‌برد.

اما براي درمان حسادت بايد نحوه تفکر و نگرش خود را تغيير دهيم، بايد متوجه منافع حسادت‌نکردن باشيم، بايد فهرستي از نعمت‌هاي خداداديمان را مرور کنيم، توانايي‌هايمان را بشناسيم و در جهت آن حرکت کنيم؛ البته در مواردي که نتوانستيم به خود کمک کنيم حتما با مشاوري کارآزموده گفت‌وگويي داشته باشيم.

امروزه CBT (نظريه درمان رفتاري شناختي) با جلسات درمان‌هاي گفت‌وگويي توانسته است کمک زيادي به رفع اين بيماري کند. CBT کمک مي‌کند تا شيوه تفکر و عمل فرد تغيير کند و مشکلش قابل‌تحمل‌تر شود.

دوستان من!

اگر شما به ديگران حسادت مي‌ورزيد، تنها به اين دليل است که خود را کامل و لايق نمي‌دانيد. همين امروز از تفکرات منفي دست برداريد و به خودتان فرصت دهيد تا اين عادت غلط را فراموش و رفتار صحيحي را جايگزين آن کنيد. ارزش خود را بالا ببريد، تحت هيچ شرايطي خودتان را با کسي مقايسه نکنيد. ما تنها مي‌توانيم خود را با خودمان نسبت به سال گذشته و امروز مقايسه کنيم. به جاي «حسادت»، «غبطه» را جايگزين کنيد.

«غبطه»، روحيه‌اي است که در پي آن فرد مي‌خواهد نعمت و کمالي را به دست آورد که ديگري آن را دارد؛ بدون آنکه آرزوي نابودي آن را براي ديگران داشته باشد.

و در پايان، تقويت ايمان مهم‌ترين راهکار براي تبديل‌شدن به فردي دريادل است که من به همه خوانندگان خوب موفقيت آن را توصيه مي‌کنم.

روحتان بزرگ، دلتان دريايي

احمد حلّت

دیدگاه های این مطلب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *