صدای پای بهار،به قلم بهروز ناصحی

دشت و صحرا سبز و زیبا از بهار/ چهره ها خندان ز دیدار نگار/  کوچه ها پرشور و غوغا می شود/  عشق های تازه برپا می شود
شکر و سپاس بی قیاس خداوندی را که فرصتی مغتنم در اختیار بنده قرار داده تا به وسع و توان خویش، تجلی قدرت الهی را که همانا تغییر و تحول شگرف در سر و روی زمین و زمان است، با تعبیری از بهار طبیعت بازگو کند.
صدای پای بهار ، خواب و خیال خزان را بر می آشوبد و بوی بیداری و حرکت بهار ، عالم را فرا می گیرد . نسيم از خواب بر می خيزد . خاک ، تکان می خورد و آزادی جان تازه ای می گیرد . نبض باغچه می تپد و درختان به تولدی دوباره فرا خوانده می شوند . زمین ، بار سنگین خویش را وا می نهد و آسمان ، خورشید درخشانش را ارزانی زمین می کند … و بهار می آید.

خوب که می نگری ، در می یابی جنبش و حیات دوباره طبیعت ، از طراحی عظيم و هنرمندانه اي ، حكايت مي كند . گویی جهان آفرینش ، چون کتابی گشوده ، به هر زبانی سخن می گوید و این پیام را دارد که : ” چمن سبز جهان را ، جهان آرایی هست . ”
هدف از آفرينش ، کمال و سعادت انسان است . یعنی صعود از عالم ماده به سوی معنویات و تقرب به خداوند، یکی از راههای شناخت خدا، مطالعه در هستی و طبیعت است . تامل در زیبائیهای جهان آفرینش، به منزله گشودن دریچه ای به سوی حقیقتي برتر است. کافی است آدمی به عمق این زیبایی ها بنگرد . نظم و تدبير در هستی، نمونه ای شگفت از یک اثر عظیم هنری است که مشاهده آن، آدمی را به وجود آفریننده ای نامتناهی هدایت می کند. عظمت جهان هستي از آغاز تاریخ بشر تاکنون ، انبوهی از دانشمندان را برای کشف قوانین نظام عالم به تکاپو واداشته است. تصور این اندیشه که هستی جهان با نظمي شگفت سرشته است، در ذهن انسانهای حقیقت جو، نوعی شعور و بيداري ايجاد مي كند.
بهار ، تداعی سخاوت آسمان ، تبسم گل ها ، هیاهوی پرندگان ، رویش ، زیبایی و جوانی است . بهار فصل دگرگونی است . طبیعت خزان شده به ناگاه به امر خداوند سر از خاک بر می آورد و زنده و با طراوت می شود . در اندیشه اسلامی ، طبیعت ، آفریده خداوند و جلوه رحمت بی پایان اوست . در آیه ۶۵ سوره نحل می خوانیم : ” خداوند از آسمان آبی فرستاد و زمین را پس از آنکه مرده بود، زندگی بخشید. در این، نشانه روشنی است برای کسانی که گوش شنوا دارند. ”

مشاهده دگرگونی شگرف طبيعت ، درسی بزرگ و سودمند برای ما انسانهاست تا بهار و خزان عمر خویش را به یاد آوریم . به خویشتن بیندیشیم که در بند غفلت گرفتار شده ايم . به تعبیر علی (ع ) : ” کسی که امروزش مانند دیروز باشد ، براستی زیانکار است . ”
در واقع ، جشن نوروز در ابتدای فصل بهار ، یکی از برجسته ترین وجوه زندگی بشری را مورد تاکید قرار می دهد و آن نو شدن ، صفاي جسم و جان و تكاپو و حركت است . لذا در نوروز بايد به حقیقت معنوی و کمال انسان توجه کرد . نوروز با همراهی بهار ، حيات تازه اي را نويد مي دهد و لزوم تحول و جنبش را به انسان نهیب می زند . اين تحول از طریق تلاش ، كوشش و معنويت حاصل می شود .
نوروز خواهشی برای تغییر و سبز شدن است . از همین رو ، هنگام تحویل سال ، دست به دعا بر می داریم و از خداوند می خواهیم که عالي ترین شکل تحول را در ما ايجاد كند . حتي اگر وضعيت نيکويي داشته باشيم ، نيکوتر از آن را طلب مي كنيم : ” یا مقلب القلوب والابصار ، یا مدبراللیل والنهار ، یا محول الحول والاحول ، حوّل حالنا الی احسن الحال
” ای دگرگون کننده قلبها و دیده ها ، ای تدبیر كننده شب و روز ، ای متحول کننده حال و احوال ، حال ما را به بهترین حالت دگرگون ساز . »
اگر انسانها از این طبیعت زیبا درس بیاموزند ، در این صورت است که سرآغاز این دگرگوني را می توان روز برتر و نوروز نامید و در آن به جشن و سرور پرداخت . اگر انسانها خود را با تحول طبیعت ، همگام و همگون سازند ، چنین نورزوی سرشار از مبارکی خواهد بود و باید گفت :
“نوروز۹۳ مبارک ”
بهروز ناصحی
مدیر روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهشهر