خدمت حسین بن علی (ع) به بشریت را چگونه جبران کنیم؟مطهری فرد

تاریخ انتشار خبر : ۰۱/۰۵/۱۷

بحث اول
اگر ملت های مسلمان و جوامع اسلامی در برابر جهانیان و سایر امت ها امتیاز و کمالی برای خود نمی بینند.
اگر هیچ عزت و افتخاری برای خود سراغ ندارند.
دلیلش آن است که در اخلاق و در برخورد با دیگران و معاشرت اجتماعی، حتی در تربیت نسل فردا، هیچ آرمان گرایی ندارند.
خدا به هيچ وجه به مردم ستم نمی‌كند ليكن مردم خود بر خويشتن ستم مى‌كنند.
إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ.
خداوند متعلق به فرد یا امت خاصی نیست.
آحاد جامعه مسئول وضع حال زندگی و جامعه خویش هستند و همآنان قادر به تغییر آنند.
عاشورا فرصت ویژه ای برای تغییر اوضاع جوامع اسلامی است.
زیربنا و خطوط اصلی زندگی مسلمانان و راهی که در زندگی می پیمایند اگر حسینی نباشد اشتباه است.
حسینی بودن به این معناست که بیشترین خدمت و بخشش از ما انسان ها به هم نوعانمان برسد و این گونه می توان در راه حسین گام نهاد و این مصیبت بزرگ را جبران کرد.

بحث دوم
به خدای حسین سوگند که او هم مانند
همه پدران، پسرش را دوست داشت. آن چنان دوستش می داشت که بر بالین پیکرش آشکارا و بدون تعارف فرمود: على جان؛ پس از تو دیگر دنیا ارزشی ندارد.
به تعبیر امام موسی صدر، او برادران و
فرزندانش را دوست می داشت. زندگی
را دوست داشت، همه نعمت های خداوند در روی زمین را دوست داشت.
اما با همه اینها او برای سعادت بشریت
و زدودن غبار نادانی از
انسان، از قربانی کردن هیچ یک از اینان فروگذار
نکرد.

حال واکنش ما به این خدمت بی بدیل
او باید چه باشد؟
هل جراء الإحسان إلا الإحسان، آیا پاداش نیکی جز نیکی است؟ آیا سزاوار نیست ما با عملی کردن اهداف حسین علیه السلام راه او را
برویم و به خود خدمتی کنیم؟
یعنی چه کنیم؟
اینکه به همان اندازه که این ایام احساس اندوه و قدردانی نسبت به این شخصیت داریم، باید در زندگی و اوضاع خود، اندیشه دوباره
کنیم و یک بازنگری اساسی داشته باشیم.

🎤 محمدصادق مطهری فرد