میانکاله در آتش، لودرها روی کاغذ!

پناهگاه حیات وحش میانکاله، هرساله طعمه آتش طمع‌ورزی یا سهل‌انگاری می‌شود اما با این حال نمره تجهیزات آن در گستره‌ی ۶۸ هزار و ۸۰۰ هکتاری این زیست‌کره هنوز حداقلی است و به‌عنوان نمونه؛ لودرهایی که قرار بود سال ۱۳۹۹ به شبه‌جزیره برسند، هنوز راه نیفتاده؛ روی کاغذ متوقف شده‌اند!
به گزارش نیکا خبر ، به نقل از آوای خزر در ضلع جنوبی دریای رازآلود و پرُ جزر و مد کاسپین، زیست‌کره زیبای میانکاله همچون تابلویی زیبا و بی‌بدیل می‌درخشد، اکوسیستم آبی و خشکی، و مجمع‌الجزایری که فریبایی خاصی را به این منطقه حساس و شکننده بخشیده است، با پوشش گیاهی و جانوری که آن را به بهشت پرندگان ایران تبدیل کرده است، همواره مورد توجه بوده است.

زیبایی در تمامی مناطق میانکاله گسترده است. روی سخنم با آنهاست که تا به میانکاله می‌رسند می‌خواهند گوشه‌ای از آن را به دست آورند. از پرندگان شکاری و مهاجر گرفته تا ماهی و انار و ماسه. از ساخت و سازها تا تصرفات غیرمجاز. این‌ها زخم‌هایی‌ست که در طی سالیان سال بر پیکر این زیبای صبور نشانده شده است.

تابستان و زمستان، و پاییز و بهار ندارد، متخلفان در هر فصلی بهانه‌ای برای خراشیدن میانکاله دارند. برخوردهای قانونی با سوءاستفاده‌کنندگانِ از این طبیعت در بسیاری مواقع سبب می‌شود تا آنها قهر و کینه خود را بر طبیعت خالی کنند و از این‌روست که قریب به اتفاق آتش‌سوزی‌ها در میانکاله به همین دلیل روشن می‌شود؛ موضوع خیلی ساده است؛ یک تسویه حساب شخصی!

متخلفان رحم ندارند. از به آتش کشیدن شبه‌جزیره ابایی ندارند. دلشان برای زیست‌مندان میانکاله نمی‌سوزد. فریادهای بلند میانکاله را نمی‌شنوند و اگر هم بشنوند. گوشهایشان را محکم می‌چسبند. آنها به هیچ قانونی پایبند نیستند و قانونِ نانوشته‌ی خود را دارند. قانون بی‌قانونی!

صبر هم اندازه‌ای دارد، میانکاله باید قیام کند و پاسخ بدهد. این برخاستن باید از جایی آغاز شود. باید ابزارها را به‌روز کرد. تجهیزات مناسب را به جزیره آورد. میانکاله اصلاً مسلح نیست. سالانه چندین و چند بار مسوولان از این زیست‌کره بازدید می‌کنند، قول‌هایی می‌دهند اما همانجا روی ماسه‌ها، در لابلای سازیل‌ها، نمی‌دانم پای درختچه‌های انار، شاید هم در جزر و مد دریا، و یا در تالاب گم می‌شود، و شاید پرنده‌ای مهاجر یا آن زاغی‌های بیش‌فعال که همیشه‌ی ایام میانکاله را در محاصره دارند، این قول‌ها را به اشیانه‌هایشان می‌برند!
همیشه همینطور بوده است. واقعیت این است که قول‌ها روی کاغذ مانده‌اند. همین چند روز پیش میانکاله کباب شد. “زمان رضااحمدی” رییس اداره حفاظت محیط زیست میانکاله که همین ساعتی پیش با او مصاحبه کرده‌ام، گفته است: ۲۷ هکتار از پوشش گیاهی عمدتاً سازیل و درختچه‌های انار و بوته‌های تمشک در میانکاله از بین رفته‌اند، از ابتدای سال تاکنون ۹ فقره آتش‌سوزی به وسعت ۵۰ هکتار در پناهگاه حیات وحش میانکاله رخ داده است و همه آنها عوامل انسانی بوده است.

او البته معتقد است که معمولاً این نوع آتش‌سوزی‌ها از سوی متخلفان شکار و صید یا متصرفان به اراضی میانکاله صورت می‌گیرد، چون محیط زیست خواسته‌های آنها را تأیید نمی‌کند. البته خواسته‌های غیرقانونی را.
میانکاله حرف‌های زیادی برای گفتن دارد؛ میانکاله یادش هست همین اواسط فروردین ۱۴۰۰ را که آقای دکتر مفید غلامی‌راد رییس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان مازندران به دیدارش آمد و قول داد تا در جهت تأمین نیازهای اساسی و خرید تجهیزات مکانیکی برای مهار آتش‌سوزی اقداماتی انجام بدهد و البته از برنامه‌های احیای تالاب هم گفت.
میانکاله یادش هست سال گذشته نیز مصوب شده بود تا یک دستگاه لودر از سوی سازمان حفاظت محیط زیست و یک دستگاه لودر نیز از سوی استانداری مازندران به میانکاله اختصاص داده شود.
حالا اما تنها یک لودر استیجاری در پناهگاه حیات وحش میانکاله مستقر است و یکی دو تراکتور که به‌زور نفس می‌کشند. و شاید اگر ماشین آتش‌نشانی بندر امیرآباد نبود میانکاله هم نبود! اینها را متخلفان می‌دانند. آنها بی‌گدار به آب نمی‌زنند. خیلی جلوتر از محیط زیست حرکت می‌کنند. سودجویان با استفاده از این خلأهای تجهیزاتی و کمبود نیرو بی‌محابا دست به تخلف می‌زنند. بی‌هیچ هراسی آتش کینه را در گوشه‌ای از پهنه ده‌ها هزار هکتاری پناهگاه روشن می‌کنند. خوب می‌دانند که زمان خوبی برای آتش‌سوزی است.
وزش باد، هوای گرم، کمبود تجهیزات و کمبود نیروی انسانی، چه فرصتی از این بهتر برای آتش افروختن در میانکاله و آغاز یک تسویه حساب کاملاً حساب‌شده!
میانکاله همچنان فریاد می‌زند. گاهی در آتش دست و پا می‌زند. شاهد سوختن گیاهان و جانوران است. گاهی از نشانه‌گرفتن پرندگان مهاجر دلش خون می‌شود، گاهی شاهد خراشیدن طبیعت با سازه‌های ناساز است. گاهی از وعده‌هایی که گم می‌شوند. اما آیا مسوولانی که قول می‌دهند و به قولشان عمل نمی‌کنند تماشاچیان ردیف اول این اتفاق نیستند؟ آیا آنها در صف متخلفان نیستند؟ محیط زیست نه تماشاچی می‌خواهد نه متخلف. دیده‌بان می‌خواهد و تجهیزات.
میانکاله همچنان فریاد می‌زند. آتش‌سوزی شده است. زیست‌کره دارد لودرها را لابلای کاغذهای وعده جستجو می‌کند!
گزارش از آوای خزر – آزاده بابانژاد