مشارکت شهروندان دردست یابی به شهر آرمانی / بقلم خانم جمشیدی

تاریخ انتشار خبر : ۰۰/۰۱/۱۷

هویت و طبیعت هر شهری در گرو مولفه های باز آفرینی حیات فرهنگی، اجتماعی واقتصادی آن است که عوامل متعددی در این زمینه نقش دارند.
بر اساس الگوهای مهندسی، طبیعت بعنوان زیر ساخت زندگی شهری می تواند در مانایی و حیات پویای یک شهر تاثیر گذار ترین نقش را ایفا کند که در این مقال به اختصار در مورد چگونگی آن پرداخته می شود.
‏طبیعت و عرصه شکل گیری یک شهربعنوان سکونتگاه شهروندان فضای آن را معنا ومفهوم حقیقی می بخشد. ماشینی شدن، آسیب هایی بر پیکره طبیعت ایجاد کرد و بر رشد و توسعه اقتصادی شهرها سایه افکند و منجر به ناپایداری شهرها شد. در این نگاه صحبت از شهری است که ابتدا طبیعت در طراحی و برنامه ریزی آن نقش داشته است. ارتباط روزانه انسان با طبیعت و حفظ ارزش های زیست محیطی و اکولوژیکی در این شهر و شناخت تأثیر دوسویه انسان و محیط حائز اهمیت است. شهر با دگرگونی کاربری زمین های کشاورزی و باغی به خدمات گردشگری میل کرده است و به دلیل عدم برنامه ریزی مناسب و ضعف های زیرساختی در معرض تخریب قرار دارد.
‏ درنتیجه بستر طبیعی شهرها به دلیل توسعه کالبدی برای گردشگری در معرض تغییر شکل قرار دارد. هرگونه پیشرفت در برنامه ریزی و طراحی جدید فضای کالبدی می تواند به سبک زندگی سبز منجر شود. این نگاه، می تواند رفتارهای محیطی شهروندان را تغییر دهد. اصلاح رفتارهای محیطی در طراحی و برنامه ریزی به سمت شهرآرمانی به معنای حرکت به سوی پایداری محیط زیست و پایداری شهر معنا می شود.
‏ با بررسی پارامترهای ماندگار در توسعه شهرتوسعه یافته ، باید راهکارهای اساسی در برنامه ریزی شهر جهت حفاظت از محیط طبیعی با نگاهی فراگیر به برنامه های توسعه عمران شهری ارائه گردد. نتایج پژوهشها نشان می دهد که شهرمفهومی با اختصاص بیش از نیمی از مساحت به عناصر طبیعی، پتانسیل تبدیل شدن به یک شهرارمانی را دارد. و نقش مهمی را در توسعه پایدار منطقه ای ایفا می کند..

‏ هرگونه بهبود در حفظ عناصر ممتازو زیرساخت های موجود و نیز بهره گیری از دانش اکولوژیکی در برنامه ریزی، می تواند به افزایش فعالیت های زیست محیطی و تغییر نگرش برنامه ریزی ها در جهت زندگی سبز منجر شوند. تصمیم گیری ها و سیاست هایی به صورت توسعه تدریجی و گام به گام انجام پذیرد تا برنامه ریزان بتوانند در هر مرحله، نقاط قوت و ضعف را مورد ارزیابی قرار دهند و همچنین با بررسی و شناخت توان محیط طبیعی و ظرفیت پذیری شهردر کنار استعدادهای محلی، محدودیت های توسعه را با توجه به عوامل اکولوژیک بررسی نمایند. دیدگاه حفاظت از منابع طبیعی و اکولوژیکی به عنوان پشتیبان فعالیت ها و نیز پشتیبان محیط زیست طبیعی، به سمت توسعه پایدار شهری حرکت می کند.
‏رهیافت مطالعاتی بر مبنای شهر با کیفیت حاکی از مشارکت شهروندان در پی ریزی شرایط زیست در این شهر است چراکه بدون مبنای مشارکت پذیری هیچ یک از مولفه های گذار به سمت شهر توسعه یافته تحقق نخواهد یافت.
‏بر اساس این پژوهش بنیادی جلب مشارکت شهروندان مهمترین پارامتر در تحقق رویای آرمانی در شهر دلخواه قلمداد می شود که این مهم نیازمند مطالعات میدانی و کاربردی برای نحوه جلب رضایت شهروندان از چگونگی شکل و شمایل شهر توسعه یافته است.
‏قدسیه جمشیدی
‏مدرس دانشگاه و کارشناس ارشدمدیریت آموزشی