پیرشدن جوان مجرد/محمدصادق مطهری فرد

تاریخ انتشار خبر : ۹۹/۱۰/۲۷

خانه‌های تک‌نفره، آدم‌های تنها، کسانی که وقتی از سرکار به خانه برمی‌گردند، کسی انتظارشان را نمی‌کشد؛ نه همسر و نه فرزندی! خودشان، تنهای تنها! «مجرد‌های قطعی» را می‌گویم، همان‌هایی که تعدادشان به ۵ میلیون نفر رسیده و مشخص نیست که این آمار تا چند میلیون نفر دیگر نیز افزایش پیدا کند.
و خبر این است:
پیر شدن ۵ میلیون جوان مجرد
دکتر «امیرمحمود حریرچی» جامعه‌شناس و استاد دانشگاه، با نگاهی به آمار مجردان قطعی در کشور می‌گوید: «حداقل یک میلیون مجرد قطعی در کشور داریم، اما به اعتقاد من باید آمار زنان و مردانی را هم که طلاق گرفته و دیگر ازدواج نکرده‌اند، به آمار مجردان قطعی اضافه کنیم که با در نظر گرفتن آنها، بیش از ۵ میلیون نفر در کشور ما از داشتن خانواده و همسر محرومند».
او به آماری که مربوط به «دهه شصتی‌ها» است، اشاره می‌کند و می‌گوید:
« همان گروه ۱۷ میلیون نفری کشور که خاطرات تلخ‌شان در دوره‌های مختلف زندگی کم نیست؛ از کلاس‌های ۴۰ نفره مدرسه بگیرید، تا ظرفیت محدود قبولی‌های دانشگاه و نبود فرصت شغلی کافی و دیگر مصائب آنها، حالا در بین مجردان قطعی هم رکورددارند و باید این مصیبت را هم تحمل کنند. زیرا که یک‌چهارم پسران و یک‌چهارم دختران دهه شصتی مجرد مانده‌اند که بخشی از آن‌ها جزو مجردان قطعی به حساب می‌آیند و برخی نیز در خطر تنهایی همیشگی قرار دارند».
آنچه از نظر گرامی شما گذشت، چیزیست که در سایت خبری جوان آنلاین به آن اشاره شده است.
و اما سخن ما…
براستی سهم نسل دهه شصت، هفتاد، هشتاد و حالا نودی ها در این کشور و بعد از انقلاب چه بوده و چیست؟
سهمشان در تحصیل.
سهمشان در خدمات رفاهی از قبیل مسکن، سلامت، بهداشت، ازدواج وشغل.
سهمشان در تصمیم گیری ها خرد و کلان.
سهمشان در سیاست گذاری های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی.

جوانان دهه های قبل انقلاب که بعد از به ثمر نشستن آن، خود را مالک انقلاب و جمهوری اسلامی و ایران می دانند و همه مناصب و پست ها را در اختیار دارند برای نسل های بعد از خود که خواست ها و نیازهای متفاوت با خودشان را دارند، در جنبه ها و جهات مختلف تصمیم سازی و تصمیم گیری می کنند و حاصل آن، علی رغم اقدامات اندک مثبت، متأسفانه کیفیت نامطلوب موجود در ایرانِ پسا انقلاب و حال حاضر است و به اصطلاح، نسل بعد از انقلاب در زمینی بازی میکنند که گردانندگان آن فقط و فقط نسل گذشته هستند که معلوم نیست چه میزان به اقتضائات و نیازهای نسل بعد از خود واقفند و عملا نسل بعد از انقلاب سهم چندانی در ایفای نقش برای سرنوشت خود ندارند و تنها ابزاری هستند برای به قدرت رسیدن و در قدرت ماندن نسل گذشته. و هر تصمیمی برای نسل های بعد از خود میگیرند در واقع در راستای اهداف و آرمان های خودشان است و رعایت مصلحت نسل های پسا انقلاب بسیار ناچیز و اندک است که شاهد این ادعا وضعیت نسل پس از انقلاب در عرصه های گوناگون است. البته که اقداماتی شده است اما آنقدر لاکپشتی و کند و اندک که در مقابل انبوه نیازها و خواست ها و آرمان های نسل بعد از انقلاب و سرعت بروز تغییرات در دنیای حاضر، به چشم نمی آیند.
گویی نسل بعد از انقلاب به حکم عدم درک مبارزات و دوران قبل انقلاب محکوم به پذیرش سرنوشتی است که نسل قبل از او برایش ترسیم می کند و این همان استثمار نو است .
این ها در حالیست که نسل بعد از انقلاب – در میدانی که برخی از همان نسل انقلابی، در حال مبارزه با یکدیگر در عرصه های مختلف در سهم خواهی از سفره انقلاب هستند و گاه کشور را در بدترین شرایط سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و تنگناها قرار میدهند و گاه معیشت مردم را گروگان میگیرند و گاه با بیگانگان دست دوستی میدهند و رویه سازشکاری با دشمنان قسم خورده ملت را در پیش میگیرند، – با اعلان وفاداری به آرمان های شهدای نسل پیش از خود و بیعت مکرر با مراد و پیشوای خود- امام راحل و نائب بر حق او- در سنگرها و عرصه های گوناگون علمی و دفاعی و …. توانایی و حضور محکم خود را ثابت و اعلام کرده اند.

آنچه امروز بر نسل بعد از انقلاب می گذرد نه حق آنان است و نه در شأن آنان.
به نظر می رسد تجربه دهه شصت و هفتاد نشان میدهد که دست روی دست گذاشتن و انتظار و اعتماد بی مورد از برخی متولیان و مسئولان دهه های گذشته، در جهت ادای حقوق ابتدایی نسل های بعد از آنان، برای دهه هشتاد و نود و بعد از آنان حجت را تمام میکند نسبت به اینکه باید سکوت را بشکنند و در وسط معرکه بیایند و حق خود را بستانند آن هم از مجرای مدنی و قانونی، با ایجاد روحیه مطالبه گری و کنار زدن غبار ناامیدی و دوشادوش هم حرکت کردن و کنار گذاشتن منفعت شخصی و فکر کردن به منفعت جمعی.
بنظر راهی جز این نمانده.
و اینک ما و شماییم با سرنوشتی مشترک و یک انتخاب

محمدصادق مطهری فرد