شهدای جبهه سلامت و عرصه خدمت

تاریخ انتشار خبر : ۹۹/۰۲/۱

اهمیت موضوع و رسالت سترگ تلاشگران عرصه سلامت زمانی نمایان می شود که از منظر مقام معظم رهبری کار آنان «مجاهدت» و درگذشتگان این قشر زحمتکش نیز «شهید» محسوب می شوند، شهید، واژه ای مقدس و او جاوید همیشه ی تاریخ است که گذر زمان نمی تواند نام، یاد و خدمات ارزشمند او و ایثارگریش در عرصه دفاع از وطن وخدمتگزاری اش به مردمانش، را کمرنگ یا به دست فراموشی بسپارد.

در فرهنگ دینی و ملی ما، مقام رفیع شهید و شهادت از جایگاهی بس والا و مقدس برخوردار است و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی(ره) می فرماید:« راه و رسم شهادت کورشدنی نیست و این ملت ها و آیندگان هستند که به راه شهیدان اقتدا خواهند کرد.»

شهدای گرانقدر دوران هشت سال دفاع مقدس و شهدای جامعه پزشکی هر۲ برای ملت ایران عزیز، شریف و قهرمانان ملی محسوب می شوند، آنگاه که رزمندگان غیور اسلام اعم از سپاه، انتظامی، بسیج، ارتش و بسیج عشایری در آوردگاه های هشت ساله دفاع مقدس به شهادت می رسیدند، پیکرهای مطهر آنان با وجود اضطراب و تشویش ناشی از حملات هوایی و موشکی رژیم وقت حاکم بر عراق، با حضور هزاران زن و مرد در زادگاه های خویش و باشکوه وعظمت خاصی تشییع و به خاک سپرده می شدند و مزار و منازل آنان تا مدت های مدید و بعد از دهه ها هنوز زیارتگاه اقشار مختلف مردم قدرشناس این سرزمین است.

نزدیک به ۲ ماه اخیر سفیدپوشانی که وظیفه خطیر صیانت از حوزه سلامت ملت ایران را برعهد داشته و در نبردی جانانه به مصاف کرونا ویروس رفته و در این راستا جان به جان آفرین تسلیم نموده اند، در فضایی کاملا متفاوت «مظلومانه »به شهادت رسیدند و «غریبانه» به خاک سپرده شدند.

غم فراق پزشکان و پرستاران و ماماهای عزیز کشورمان و محروم شدن جامعه از خدمات حیاتی آنان از یک طرف و خاکسپاری غریبانه و مملو از غم اندوه فراوان آنان به سان کوهی از آلام، قلب انسان های قدر شناس این سرزمین را به درد و تالمی بی سابقه درآورده است.

براساس پروتکل وزارت بهداشت و درمان دفن این شهیدان والامقام با حضور تعدادی تشییع کننده که کمتر از انگشتان دست می باشد، صورت می گیرد و باتوجه به وضعیت فعلی که نباید تجمعی از مردم در یک مکان صورت گیرد، مراسم عمومی برای آنان نیز بر پا نمی شود، چه بسیار پدران و مادرانی که دوست داشتند بر صورت فرزندان شهید خود بوسه زنند، چه فرزندانی که نتوانستند بر پای پدران و مادران شهید خویش، بوسه بزنند و این حکایت شهدای مظلوم این روزهای جبهه دفاع از سلامت ملت ایران است.

در دوران هشت سال دفاع مقدس مخالفان عزت ملی ایران هر آنچه را که توانستند در اختیار نیروهای دشمن قرار دادند. یعنی همزمان تانک تی ۷۲ و میگ ۳۲ روسی در کنار آواکس آمریکایی و میراژ فرانسوی و سوپر اتانداد انگلیسی در اختیار سربازان دشمن بود و مدافعان از ایران حق خرید و انتقال حتی سیم خاردار به داخل کشور را نداشتند.

امروز هم در یک شرایط مشابه، مدافعان سلامت ملت ایران یک تنه ومظلومانه به جنگ کرونا ویروس رفته و علاوه بر محاصره شدید اقتصادی، حتی ماسک های خریداری شده از انگلیس نیز اجازه ورود به ایران را ندارد.

این دوران نیز سپری می شود اما حافظه تاریخی ملت ایران رشادت، فداکاری و از خودگذشتگی مجاهدان صیانت از سلامت خود را فراموش نخواهند کرد،همان گونه که فداکاری رزمندگان دوران دفاع مقدس را نیز فراموش نکرده و نمی‌کنند.

امروز و آیندگان بعد از ما با هر دیدگاه، اندیشه و در هرکجای این سرزمین پهناور پای به عرصه وجود بگذارند، هرگاه تاریخ ایران را ورق بزنند و به این مقطع از آن برسند، در برابر عظمت کارِبزرگ کادر پزشکی، پرستاری و مامایی ایران سر تعظیم فرود خواهند آورد.

اقدام امروز و فداکاری های مدافعان حریم سلامت ملت ایران، به سان افتخار بزرگی بر تارک تاریخ این کشور همچو مشعل هایی فروزان خواهد درخشید، بر این باوریم که اکثریت جامعه ما، داغدار شهدای غریب این روزها بوده و آن ها را سرمایه های گران سنگ عرصه پزشکی کشور می دانند.

بیاییم آنانی که مانده اند را با عملکرد و اقدام های خود و بهتر است بگویم با دست خود به سمت غروب غریبانه و شهادت مظلومانه سوق ندهیم.

۲ماه کار و تلاش بی وقفه و سخت شبانه روزی، سربازان سفیدپوش وطن را خسته کرده اما غیرت اسلامی و ایرانی آن ها و پایبندی به قسمی که یاد کرده اند و عشق به هم وطنان،آنان را به ادامه راه واداشته است.

آن ها از ما درخواست سخت و غیرقابل تحققی نمی خواهند، تنها می گویند: در خانه بمانید، پس، بیاییم به این خواسته منطقی‌ فرزندان برومند وطن در عمل لبیک گفته و در خانه بمانیم.