اصلاح فکر مقدم بر اصلاح مسیر

تاریخ انتشار خبر : ۹۲/۰۸/۲۱

۱- از پیشگاه حضرت امام حسین (ع) عذر می خواهیم که باز در آستانه محرم به جای تفکر وتلاش برای رسیدن به عزاداری با معرفت، درگیر« مسیر » عزاداری هستیم وهمچنان از خود حضرت غافلیم.
۲- مسیر عزاداری نازل ترین بحث در عزاداری است وهیچ دخلی در قرب ونزدیکی به کاروان کربلا واهداف وآرمان هایش ندارد. مشغول شدن ما به مسیر عزاداری حقیقتا نشانه آن است که ما سرگرم مسیریم وبه سیر کربلا توجه نداریم.
۳- برخی می گویند مردم به این مسیر اعتقاد دارند، اگر واقعا اینگونه باشد وبرخی به مسیر اعتقاد دارند، اگر استدلالی عقلی وروایی دارند که هیچ – که صد البته ندارند – اما اگر اعتقادشان به منبع معتبری مستند نیست، این اعتقاد خرافه است وبت ذهنی است.
۴- پیامبران آمدند تا بت ها را درهم بشکنند. اولین بتی که پیامبران شکستند «بت ذهنی» بود. این بت هر چقدر هم به ظاهر مقدس باشد باید به زیر انداخته شود. چقدر پیامبران برای نابودی این بت تلاش کردند، بتی که می¬گفت: «ما برهمان آیینی هستیم که آباء واجدادمان پیرو آن بودند».
۵- از کتاب خدا مقدس تر می¬شنا سید، زمانی که کتاب قرآن بت شود به فرمان امیرالمومنین(ع) باید به زمین انداخته شود. در مقابل قرآن ، مسیر عزاداری حتی بت مقدسی هم نیست.
۶- مدافع هر ستنی هستیم که پشتوانه منطقی داشته باشد، به پابوسی یکی از امام زادگان رفتن در روز تاسوعا، به بالای کوه تاسوعا رفتن در بعدازظهر تاسوعا، توقف در قتلگاه در روز عاشورا وبرخی دیگراز سنت هایی که فلسفه دارند،باید حفظ وتقویت شوند اما در مسیر چه حکمتی است؟ چه مبانی فرهنگی واعتقادی دارد؟
۷- راستی چرا وقتی به اصلاح مسیر عزاداری می رسیم، سنتی می شویم و مدافع سنت. استفاده از بلند گو، طبل، سنج، زنجیر و…… سنت گذسته ما را از بین نبرده است؟ ای کاش در داد و ستد ها در عروسی ها، در حجاب و حیایمان نیز رگ سنتی ما بر انگیخته می¬شد!
۹- جالب است، خیلی از ما ها در همه چیز، همه چیز دانیم ودر امر دین مجتهد، با ژست عقل گرایی، برخی از احکام دین را هم به تمسخر می¬گیریم ودر تعارض عقل با برخی احکام دینی وتوجیه ارتکابمان به عملی غیر شرعی فلسفه سرایی می کنیم، اما وقتی به سنتی بی مبنا و تعصبی بی جا می رسیم آن را از عقل برتر می دانیم وبا تکیه بر کلمه سنت می¬خواهیم راه هرگونه نقد را ببندیم. این گونه سنت گرایی چیزی بیشتر از ملی گرایی افراطی نیست.
۱۰- به ما می¬گویند با اعتقادات مردم بازی نکنید، آیا تلاش برای خرافه زدایی، نفی تعصب بی جا، دعوت به تفکر، فراخواندن به لایه های عمیق تر ماجرای عاشورا و …….. بازی با اعتقادات مردم است؟ آیا آنانکه مسیر عزاداری را اعتقادی صحیح می¬دانند، یا اعتقادات مردم بازی نمی¬کنند؟
۱۱- البته سنت گرایی چیز بدی نیست. امام حسین (ع) فرمود: می¬خواهم به سنت جدم رسول خدا(ص) عمل کنم. اگر به سنت رسول خدا به اندازه سنت پدرا نمان اعتقاد داشتیم، وضعیت خیلی چیزها فرق می¬کرد، نمازهای جماعت ما، نماز جمعهِ ما، معاشرت های ما، رفتارهای مالی وتجاری ما، مراسم های ازدواج وعزاداری های ما و……..
منصف باشیم، به سنت رسول خدا برگردیم وبه آن پایبند باشیم.
۱۲- پیش از آنکه مسیر اصلاح شود باید اندیشه اصلاح شود،تاکید می کنم، « مسیر عزاداری هیچ اهمیتی ندارد» وتنها یک نماد است، نمادی از سطح وعمق ماجرای عاشورا. اگر در سطح بمانیم یعنی در حجاب مانده ایم.
۱۳-پذیرفته نیست کسانی با این کلام که « دستگاه امام حسین (ع) چیز دیگری است» تن به هیچ قاعده وضابطه¬ی ندهند، سخن بزرگان را نشنوند، به سبب رقابت های درون هیاتی خود به لج ولج بازی با اکثریت هیات ها بپردازند وتعصب جاهلانه را به نام امام حسین (ع)راهبر خویش قرار دهند.
۱۴- البته امسال نیز همچون سال گذشته هیچ اجباری برای هیچ هیاتی جهت عبور از مسیر خاص وجود ندارد.
۱۵- همچنان و چون همیشه منتظر نقدهای شما هستیم. شماره تلفن بنده ۰۹۱۲۵۳۱۳۹۷۹ می¬باشد. خطای نوشته ام رامتذکر شوید.
شما هم سهمی در ایجاد فضای فکری – فرهنگی پرنشاط در مهدیشهر داشته باشید. اگر من وشما «چه موافق وچه مخالف مسیر»به گفت وگو بنشینیم.عرصه بر کسانی که با سر وصدا و درگیری کار خود را پیش می برند تنگ می¬شود. عزاداری به زمین نمی افتد. علمی لگد مال نمی شود، به هیاتی بی احترامی نمی¬شود. غیبت وتهمت نقل روزهای عزاداری ها نمی شود.
محمد علی یوسفیان