سی حدیث نامدار حدیث شانزدهم : «بهای بدن » پژوهش و نگارش :استاداحمدخیرخواه

تاریخ انتشار خبر : ۹۸/۰۳/۱

قالَ مُوسَى بنُ جَعفَر علیه السلام: اِنَّ اَبْدانَکم لَیْسَ لَها ثَمَنٌ اِلاَّ الْجَنَّةُ، فَـلاتَبیعُـوها بِغَیْـرِها
امام کاظم علیه السلام فرمود: همانا بدنهاى شما را بهایى جز بهشت نیست، پس آنـرا به غـیر بهشت نفـروشـید.
تحف العقول، ص ۳۸۹
این حدیث مانند گنجی گرانبها در گنجینه احادیثِ کتابِ « تحف العقول » است.
هر مسلمان شیعه ای که با کتب و آثار تشیع آشناست اگر نسبت به کتاب « تحف العقول »
آشنا نباشد ، مانند دانشجوی رشته ادبیات است که گلستان سعدی را نشناسد و از آن بهرمند
نباشد!
اما متاسفانه نه شیعه « تحف العقول » را می شناسد و نه دانشگاهی ما « گلستان سعدی » را !
لابد برای شما جالب است که بدانید، قدیم ( در گذشته ) روحانیون در آغاز تحصیلات حوزوی گلستان
سعدی را می آموختند، تا شیرین گفتن و شیوا نوشتن را از خداوندگار ادب ( سعدی ) بیاموزند، و البته نیز
می آموختند، اما الآن در روزگار ما سعدی و دیگر نام آوران تاریخی ما به محاق رفتند، چرا؟
دلیل هرچه باشد ریشه در جهالت دارد!
خداوند متعال در قرآن کریم خصال پیامبر(ص) را به بزرگی ستود و فرمود: ( انک لعلی خلق عظیم )،
بزرگی سجایای آنحضرت به دلیل بزرگی عقل و قلب ( خرد و جان ) او بود ، اگر جز این بود، حضرت
محمد (ص) پیامبرنبود و هم اخلاق او به عظمت ستودنی نبود !
راز برتری حضرت محمد (ص ) از همه انبیاء و اولیاء و تمام فرشتگان مقرب ، برتری
آنحضرت در عقل و روح بود.
به همین خاطر حکمت و عدالت و شجاعت و عفت آنحضرت بی نظیر بود.
شخصیت با عظمت او مانند اقیانوسی بود که همه ناملایمات و جمله نامناسبات را در خود محو می کرد.
او در مقابل هیچ شخص و هیچ چیز به زانو در نمی آمد او متصل به قدرت و حکمت و تدبیر
بی نهایت خداوند بود .
تفاوت آنحضرت با همه درهمین است ، تفاوت در بزرگی !
او هم انسانی متفاوت بود و هم پیامبری متفاوت!
آنچه او را خوشحال می کرد چه بود، آنچه او را ناراحت می کرد چه بود ؟
آیا خنده و گریه او متفاوت نبود؟
وصفت ندانم گفتن دریای شیرین است او
سعدی که شوخی میکند گوهربه دریا می برد!
انسان های دیگر ( جز معصومان ) در مقایسه با آن حضرت، مانند اطفال دبستانی اند .
• در این حدیث از یک سو سخن از بدن است و از سویی
سخن از بهشت.
• امام معصوم (ع) در باره تنِ توحیدی سخن می گوید .
• امام (ع) در باره بهشت موعود سخن می گوید، بهشتی که پاداش ارزش هاست.
• امام چه دلسوزانه می فرماید که مراقب اعضای وجود خود باشید.
• امام (ع) دعوت به بهشت را اصلِ دعوت ها می داند .
• امام نخستین خیرخواه بشر است.
• امام هشدار می دهد که مبادا تن شما جهنمی باشد.
• امام می خواهد تا چشم شما چشمی بهشتی باشد نه چشم جهنمی .
• امام می خواهد تا گوش شما آوای بهشتی را بشنود .
• اگر گوش بهشتی نباشد ، جهنمی است.
• امام انسان ها را به داشتن زبانی بهشتی و برحذر بودن از زبان جهنمی فرا می خواند .
• سخاوتمند تر از آنانی که همه انسان های جهان را به بهشت دعوت می کنند نیستند.
• دلسوز تر از آنهایی که همه انسان ها را از جهنم بر حذر می دارند ، نیستند.

آرزومند سلامت و سربلندی و سعادت
روز شانزدهم ماه میهمانی خدا سال ۱۴۴۰ ق
برابر با ۱ / ۲ / ۱۳۹۸ ش