بیست ویژگی یک عضو ایده آل برای شورای شهر/ علی صالحی قلعه سری

تاریخ انتشار خبر : ۹۶/۰۱/۲۱

این روزها، مراسم و محافل عمومی شهرها، با مانور حضور نامزدهای شوراهای اسلامی شهرها و روستاها همراه شده و چهره های مشهور و غیرمشهور، مجرب و غیرمجرب، توانمند و غیرتوانمند، از نفس افتاده ها و تازه نفس ها، شیفتگان خدمت و تشنگان قدرت، موجه ها و غیرموجه ها، آقازاده ها و بی نام و نشان ها، داراها و ندارها، یادگاران رزم و اهالی بزم، طایفه گراها و تخصص گراها، شورائیان و شورا ندیده ها، قلم بدست ها و سخنورها و زبان بازها و خلاصه مشکل دارها و بی مشکل ها، از ریز و درشت وارد گود شده و با بکارگیری تازه ترین شگردها، حسابی گرد و خاکی به راه انداخته اند! ..

اما هیچکس تردید ندارد که کسی می تواند به لیاقت عضویت در شوراهای اسلامی و ترجیحاً در شورای اسلامی شهر نائل آید و مستمراً ایفاگر نقش های موثر و کارآمد باشد که در فرایند بروز عینی توانایی های نظری و عملی اش در یکی از تخصص های: عمران و معماری، جغرافیا ، شهرسازی و برنامه ریزی شهری، هنر و زیبایی شناسی، حقوق و قوانین شهری، اقتصاد شهری، جامعه شناسی شهری و روانشناسی مناسبات شهروندان، دارای تحصیلات آکادمیک یا تجارب عملی باشد.
– به نظریه های مرتبط با حوزه تخصصی اشرافیت داشته و قابلیت بومی سازی با شهر محل زندگی و همچنین تبدیل آن ها به تصمیم سازی و سیاست گذاری عملی را داشته باشد.
– با قوانین، مقررات و وظائف شورای شهر، شهرداری و مدیریت در شهر آشنایی کافی داشته باشد.
– روحیه کار جمعی و تمکین به اجماع فکری و خرد گروهی را داشته باشد.
– برای شهر و منطبق با حوزه تخصصی اش، برنامه عملی و عینی داشته باشد، به گونه ای که قابلیت سنجش کمی یا بررسی آثار کیفی این برنامه ها وجود داشته باشد.
– شاخص های لازم برای شهردار مطلوب را اعلام و انتخابش مبتنی بر این شاخص ها باشد.
– با ساختار مدیریتی، درآمدی و شهرسازی حداقل پنج شهر خلاق و پایدار کشور یا در حالت ایده آل جهان آشنایی داشته باشد.
– پیشینه، سیر تحولات تاریخی، فرهنگی و اجتماعی شهر محل زندگی خود را به درستی بشناسد.
– در مدیریت شهر ارزش های خرد را با ارزش های کلان اشتباه نگیرد یا قاطی نکند.
– توان ارزش آفرینی (مالی، هویتی، نهادی و…) را برای شهر از جنبه های گوناگون داشته باشد.
– هرماه حداقل یک ساعت لباس یکی از کارگران شهرداری (آتش نشانی، فضای سبز، پاکبان و…) را بپوشد و به دغدغه های آنان گوش فرا دهد.
– نقش سیاست گذاری و نظارت مثبت برای توسعه را به نقش بازدارنده برای بهسازی شهر بدل نکند.
– پارلمان شهر را با محل کسب، حداکثرسازی سود و تامین منافع شخصی اشتباه نگیرد.
– مسائل و جریان های سیاسی دارای تاریخ مصرف بوده و زود فاسد می شوند، اما شهرها شومینه های تاریخ اند و عمری به بلندای اندیشه های مدرن بشر دارند، از این رو با موضوعات پایدار و ماندگار، رفتار تاریخ مصرف دار نکند.
– شهرها دارای روح و احساس اند، از این رو در دوران وکالت اهالی شهر، رفتار و عملکردش به گونه ای نباشد که به این روح و احساس خدشه وارد شود.
– با بخشی نگری و توزیع ناعادلانه امکانات عمومی در محله ها و مناطق خاص، سیاه چاله هایی را برای توسعه شهر ایجاد نکند.
– در صورت شرکت در همایش ها، مسافرت های کاری (داخلی و خارجی) و مرتبط با وظایف مدیریت شهری، به جای تحلیل محل اسکان و پذیرایی بتواند تجربه و دانش جدیدی را برای شهر به ارمغان آورد.
– توانمندی ایجاد ارتباط پایدار با مردم و صاحب نظران جهت اخذ ایده های توسعه ای برای شهر را داشته باشد.
– اموال و دارایی های خود را قبل و بعد از وکالت در شورای شهر اعلام کند.
– در خصوص عملکرد خود در بازه های زمانی خاص(شش ماه یا یک سال) گزارش مبسوطی را به افکار عمومی ارائه دهد.
علی صالحی قلعه سری کارشناس ارشد جغرافیا با گرایش مدیریت برنامه ریزی توریسم