کشور بنر/ به قلم میر احمدی

تاریخ انتشار خبر : ۹۵/۱۲/۸

بنر کشور جدیدی نیست همین کشور خودمان ایران است . کشوری که چسباندن بنر در آن از روند عاقلانه خارج شده است . بخشی از کارهای فرهنگی و اجتماعی حتی سیاسی به جای آنکه درواقعیت رخ نشان دهد روی بنرها خودنمایی میکند . نام این مصیبت را چه بگذاریم نمیدانم مصیبتی که گاهی به صورت عشق بنر در می آید که هنگام خوش آمد گویی یا تبریک و تقدیر باید حتما بنری زده شود وکسی که مسئول اجرایی در روستا را عهده دار میشود برایش بنری در حد رئیس جمهور زده شود که انتصاب دکتر فلان را به ریاست شورای دانش آموزی روستای پشت کوه تبریک عرض میکنیم ، در واقع این بنر، تسلیت به آن روستا وشهر و کشور ماست . اگر مسئولی خدمتی یا سخنرانی بجایی انجام داد بنر زدن باعث منت او بر مردم می شود در حالی که او وظیفه اش را انجام داده است . داستان بنر به اینجا ختم نمی شود، همایش هایی که تنها از آن بنری در خیابان باقی می ماند . کارهای فرهنگی که از آن تنها به چسباندن بنر پشت سر جماعتی اکتفا می شود و سیاست های غلطی که پشت بنرها مخفی می ماند واین فرهنگ و اقتصاد و سیاست است که مظلوم می ماند . شاید خنده دار باشد اما شوخی نیست .در این شلوغی، بنری هم که شایسته زده شدن داشته باشد ،مغفول می ماند .
سید مصطفی میر احمدی