قلم آفتابی ست در ظلمت بیکلامی ، که نورش، واژه قُدسی می آفریند.

«مَنْ لَمْ یَشْکُرِ الْمَخْلُوقَ لَمْ یَشْکُرِ الْخَالِقَ»
«ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ»

مدتی هرچند کوتاه از روز قلم می‌گذشت و اندیشه‌ای ذهنم را به خود مشغول کرده بود. در جست‌وجوی فرصتی بودم تا به‌سهم خود، از اهالی قلم یاد وتشکری کنم.
دیار گلبستان، همواره خاستگاه فرهیختگان بوده است؛ زادگاه بنیانگذار نخستین مکتب شهرستان که در گذر سالیان، دانش‌آموختگان و نام‌آوران بسیاری را پرورش داده و در دامان خود نگاه داشته است.
در سال‌های اخیر، حضور پررنگ‌ یکی از فرزندان این دیار، چونان دیگر فرزندانش ، اینبار در عرصه خبر، به‌ویژه در پوشش آیین‌ها و مراسم مذهبی را شاهد بوده‌ایم. تصاویر ماندگار و قلم روان او در ثبت یادواره های شهدا، از ایشان چهره‌ای آشنا برای همگان ساخته است.
او از ژرفای جان می‌نویسد. دلنشینی قلمش، مخاطب را تا واپسین سطرها با خود همراه می‌سازد. اندیشه‌های ژرف، دوراندیشی، مأنوس‌بودن با کتاب و بهره‌گیری از محضر استادان، بی‌گمان راز این توانایی است. نگارش او همواره با نیتی استوار و هدفی روشن آغاز می‌شود.
فراتر از فعالیت‌های گسترده و اثرگذارش در سطح شهرستان، مدیریت کانالی را بر عهده دارد که افزون بر انعکاس دغدغه‌ها و مسائل مردم، با ارائه راهکارهای عملی به مسئولان محلی و نیز معرفی و پاسداشت چهره‌های برجسته گذشته و حال در عرصه‌های گوناگون زادگاهش، در پی اجرای طرحی نو و سازنده است.
او در روزگاری که گاه نگاه‌ها به حاشیه‌ها و اندیشه‌های تفرقه‌انگیز معطوف می‌شود، با نگاهی هوشمندانه و طبعی رندانه، با ریسمانِ استوار قلمش، گره‌های اتحاد و همدلی را محکم‌تر ساخته است. تلاش‌هایش گلبستان ما را به استقبال فصلی نوین با مخاطبانی ویژه‌تر و فرهیخته‌تر رهنمون ساخته است. این شیوه نگارش و تصویرسازیِ هدفمند، می‌تواند الگویی شایسته برای دیگر روستاها و محله‌ها باشد.
این سطور اندک، از سوی این حقیر، پاس‌داشتی است بر سال‌ها کوشش و تلاشِ تمامی اهل اندیشه و قلم، به‌ویژه جناب آقای رضا کهنسال آستانی.
برای ایشان و تمامی عزیزان فعال در این عرصه، موفقیت و سربلندی آرزو می‌کنم. امید که همواره یارِ ماندگارِ کتاب و قلم باشند؛ با قلمی زرین و حضوری سبز و پایا.

سید ابراهیم فتاحی