علت قيام و دست بر سر نهادن به هنگام بردن نام امام زمان(عج)

تاریخ انتشار خبر : ۹۲/۰۵/۳۱

شايد براي شما هم اين پرسش مطرح شده باشد که چرا و به چه علت، هنگام بردن نام مبارک بقيه الله الاعظم امام زمان (عج) قيام کرده و دست ها را بر سر مي نهيم؟ آيا در روايات جايي بر اين امر اشاره شده است؟ آيا ائمه(ع) اين عمل را انجام مي دادند؟ براي پاسخگويي به اين پرسش بهتر ديدم از زبان روايت ماثوره سخن بگويم، که يقينا کلام آن بزرگوران متقن ترين و مستدل ترين کلام هاست. در روايتي از امام صادق(ع) آمده است: “فليقم و ليطلب من الله تعجيل فرجه؛ پس بايستد و از خدا تعجيل فرج را طلب كند.” (منتخب الاثر، ص۶۴۱) علاوه بر قول ائمه(ع) فعل آنان نيز براي ما حجت است. در اين باره در روايتي از امام رضا(ع) آمده است که مرحوم شيخ عباس قمي مي گويد: روايت شده که دعبل خزاعي وقتي که قصيده تائيّه خود را براي حضرت امام رضا (ع) سرود چون به اين شعر رسيد: خروج امام لا محاله خارج يقوم علي اسم اللَّه بالبرکات امام رضا (ع) چون نام قائم را شنيد، برخاست و سر خود را به سوي زمين خم کرد، پس از آن کف دست راست خود را بر سر گذاشت و فرمود: «اللهم عجل فرجه و مخرجه و انصرنا به نصراً عزيزاً». (منتهي الامال، ج ۲، ص ۴۸۸ – ۴۸۹.). ميرزا حسين نوري نيز در اين مورد مي نويسد: براساس نقل برخي از دانشمندان، روزي در مجلس امام صادق (ع) نام مبارک حضرت مهدي (ع) برده شد و امام صادق (ع)، به جهت تعظيم و احترام، از جا برخاست .(النجم الثاقب، ص ۴۴۴ . ) حضرت امام صادق (ع) در روايتي در مورد علت قيام مي فرمايند:”چون غيبت حضرت مهدي (عج) طولاني است . به سبب شدت محبتي که به دوستانش دارد، هر گاه شخصي او را ياد مي کند، به او مي نگرد . سزاوار است ياد کننده هنگامي که مولايش نگاه مهرآميز بر وي مي افکند، به جهت احترام و تعظيم، از جاي خود برخيزد . پس از جاي خود برخيزيد و از خداي تبارک و تعالي بخواهيد ظهورش را نزديک سازد .” (منتخب الاثر، ص ۵۰۵ ) لذا ما هم با تاسي از ائمه(ع) بزرگوار و با پيروي از اين حجت هاي الهي در زمين، عمل کرده و با شنيدن نام آن امام منتظر (عج) از جاي برخاسته و دست را بر سر مي زنيم. اميد است که مورد توجه و عنايت آن حضرت قرار بگيريم. به قلم محسن جمشیدی کوهساری برگرفته از وب سايت کوهسارکنده