میدان شهدای گمنام شهرستان نکا

دیر زمانی است که مجسمه و تندیس لاله که به یاد شهدای عزیز شهرما در میدانی به همین نام یعنی “لاله” وجود داشت، دیگر وجود خارجی ندارد، و با رفتن آن تندیس، خیلی از مردم شهرمان در نام نهادن و نامگذاری این میدان متحیر ماندند. از همین روی و از آنجا که در هر شهری و کشوری نام عزیزترین افراد و خدومترین آنها بر اماکن گذاشته می شود،
_____8_20110730_1433486002
تا هم نام آنان بماند و هم یاد و سلوک آنان باقی بماند، جای دارد مسئولان فرهنگی شهرستان نکا، نامی زیبنده و در خور شان مردم عزیز شهرستان نکا را بر این میدان بنهند. نام های فراوانی را می توان بر این میدان، که یکی از راه های مهم و اساسی شهر نکا و منطقه توریستی هزار جریب را در خود دارد، نهاد. نام مشاهیر، بزرگان، دانشمندان، و… که همه و همه در جهت هویت بخشی به نسل آینده می باشد، تا دیگران راه و سلوک این عزیزان را در مسیر تعالی شهر و کشور بپیمایند. اما آنچه به نظر می رسد، از همه زیبنده تر و در خورتر باشد، نامی است که می تواند جایگزین مناسبی برای یاد و نماد شهدای عزیز باشد، شهدای عزیزی که لاله مظهری بود از یاد و نام این عزیزان جان برکفی که برای حفظ کشور و ناموس و وطن جان شیرین خود را تقدیم کردند. اما در بین این شهدا برخی حتی نخواستند نام آنها در جایی بماند و ثبت شود، آنها نام خود را از همه و همه پوشاندند، تا کسی آنها را با نام و هویت نشناسد، و امروز چند شهید بزرگوار، آن هم گمنام(خوشنام) مهمان ما مردم نکا شده اند،

xpmwpcuuiv_المان ميدان شهدا شهدایی که معلوم نیست برای کدام منطقه و دیار هستند، اما فرزندان همین آب و خاک هستند، شهدایی که چند سالی است، فضای شهر ما را معطر کردند. از همین روی و با توجه به قرابت مکانی این میدان و مزار شهدای گمنام )خوشنام) چه خوب است که مسئولین فرهنگی شهر من نکا، نام این میدان را ” میدان شهدای گمنام” بنامند و با ساخت یک تندیس زیبا و مناسب، قدر و منزلت این شهدای عزیز را که مهمانان شهر ما هستند، حفظ کنند و بزرگی و عظمت آنها را به همه بنمایانند.
محسن جمشیدی کوهساری www.aqa.blogfa.com

دیدگاه های این مطلب

1 نفر دیدگاه خود را در مورد این خبر بیان کردند. شما نفر بعدی باشید

  1. علی عالمی نژاد در گفت:

    سلام
    تو یه سفر به مناطق جنگی (فکه)‌کنار یه سیم خوار داری نشسته بودیم که تعیین کننده مرز بین ایران و عراق بود ، یه رزمنده ای هم داشت از اون دوران برای ما دانشجوها حرف میزد ، میگفت بچه ها برای این که این سیم خوار دار یک وجب بلکه یک انگشت جابه جا نشه خیلی از جونای اون روزا رفتن زیر شنی های تانک عراقی ها …
    ایران و مردمانش مدیون شهدان ، نامگذاری یه میدون کمترین کاری که میشه برای فداکاریشون کرد.
    (و چه زیباست نام تو را بر لب سرودن …)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *