پدرانی که طعم پدر شدن رو نچشیدند، اما برای خیلی ها پدری کردند

تاریخ انتشار خبر : ۹۲/۰۳/۴

امروز ۳ خرداد ماه برای مردم کشور اسلامی ایران روز غرورآفرین و بزرگی بود در این روز مبارک خرمشهر، شهر خون آزاد شد. و به تعبیر زیبای امام راحل، خرمشهر را خدا آزاد کرد. آری خدای متعال با سپاهش و با حزبش این شهر را آزاد کرد”حزب الله هم الغالبون”
دست و مدد الهی در عملیات بیت المقدس کاملا مشهود بود، چون آنچه از نیرو وتجهیزات در دست دشمن بعثی بود و آنچه در دست ما بود، قابل قیاس نبود. اما رزمندگان اسلام توانستند با مدد و کمک الهی در طی یک عملیات حدودا یک ماهه خرمشهر را آزاد کنند.
عملیات بیت المقدس با رمز یا علی بن ابی طالب آغاز شد و چقدر هم این تقارن زیبا است، چون امروز که ما آزادسازی خرمشهر را جشن می گیریم، مصادف شده است با روز ولادت مولای متقیان حضرت امیر مومنان(ع)، همانکه نام با برکتش بر روی عملیات بیت المقدس بود.
چقدر این مولود کعبه با برکت و دارای خیر است، ولادتش، شهادتش، نامش همه و همه مایه برکت و ظفر و پیروزی است. و به خاطر ولادت آن امام همام، امروز را روز پدر نام نهادند، پدرانی که چون شمع آب می شوند، و از وجود خود برای خانواده شان مایه می گذارند.
اما من امروز می خواهم یادی کنم، از پدرانی که در هشت سال دفاع مقدس به خاطر خانوده بزرگ ایران و برای دفاع از آب و خاکشان به شهادت رسیدند، آن پدران آسمانی که تمام کودکان ایران را فرزند خود می دانستند، آن پدران ایرانی را که تمام مردان ایرانی را برادر و زنان ایرانی را خواهر خود می دانستند و برای حفظ خانواده بزرگ ایران جان خود را در دست گرفتند و به جبهه حق علیه باطل رفتند.
من امروز می خواهم از بزرگ مردان دیگری نیز یاد کنم، که اگر چه هرگز پدر نشدند، اما بر تمام کودکان ایرانی حق پدری دارند، آن جوانانی که در سن کم و در اوایل جوانی در حالیکه هنوز ازدواج نکرده بودند، برای دفاع از این مرز و بوم برای شرکت در جنگ تحمیلی به جبهه رفتند و در این مسیر شهید شدند. آن جوانانی که به حق برگردن همه ما ایرانی ها حق دارند، حقی که با هیچ چیز قابل جبران نیست.

نمونه اش شهید الیاس جمشیدی کوهساری، که وقتی به او گفتند بیا و برگرد و ازدواج کن، نپذیرفت و گفت: من می خواهم در سنگر بخوابم و همین جا می مانم. این شهید برنگشت و بالاخره به آرزوی خود که همان شهادت در راه حق بود رسید. و دیگر شهدایی که یا ازدواج نکردند و یا فرزندی نداشتند: چون شهید حسین رضایی، شهید جانعلی رضایی، شهید مهدی جمشیدی و شهید علی اصغر بخشی.هر چند این مسائل و القاب و این نسبت ها برای این دنیا است و شهدا به این چیزها نیازی ندارند، چون آنها به مرتبه ای رسیدند که “عند ربهم یرزقون” است، اما ما وظیفه داریم و برما فرض است که از آنها یاد کنیم، چون محتاج دعا و محبت انها هستیم.
از همین روی دوست دارم، این نوشته را تقدیم کنم به ” پدرانی که طعم پدر شدن رو نچشیدند، اما برای خیلی ها پدری کردند”.

محسن جمشیدی کوهساری
http://aqa.blogfa.com/