گفتگو با اولین مجری چادری تلویزیون ایران
تاریخ انتشار خبر : ۹۲/۰۱/۲۰
سودابه آقاجانیان کارش را با خواندن خبر در سیما آغاز کرد و سپس فعالیتش را در رادیو نیز ادامه داد. او علاوه بر کار اجرا در رادیو و تلویزیون به عنوان معلم با آموزش و پرورش همکاری داشته است.آقا جانیان در حال حاضر اجرای برنامه تهران ۲۰ را که سالهاست از شبکه تهران به روی آنتن میرود، عهدهدار است.
با آقاجانیان درباره اجرا در تلویزیون و دلایل نارضایتیاش از اجراهای امروز به گفتگو نشستیم.
شنیدهام با کانون بازسازی عتبات عالیات هم همکاری دارید. چگونه همکاری خود را با این کانون آغاز کردید؟
با یک پیشنهاد کارم را آغاز کردم. قرار بود در یک فیلم مستند که حرکت کاروان امام حسین (ع) از مکه به سمت کربلا را به تصویر میکشید، حضور داشته باشیم، اما متاسفانه این کار متوقف شد، ولی من به عنوان مدیر رسانه و روابط عمومی کانون بازسازی عتبات عالیات فعالیتم را با این کانون ادامه دادم.
به نظرم مسوولیت بزرگی است.بله، دقیقا همین طور است. این کار یک مسوولیت کاری صرف نیست، چون همه چشمها و نظرها به سوی فعالیتهای کانون است، بخصوص این که نتیجه کار ما در کشور دیگری خواهد بود. بنابراین باید خیلی منظم و دقیق کار کنیم، اما نکته مهم این است که برای اهل بیت(ع) قدمی برداشتهایم و شاید بعدها از جانب این بزرگواران عنایتی ببینیم.
فکر میکنم در این مدت سفرهای زیادی هم داشتهاید.بله. مکرر به عتبات عالیات سفر کردهام. در این مدت گروههای رادیویی و تلویزیونی زیادی را برای تهیه گزارش با خود به این سرزمین بردهام و جالب است که بدانید برای اولین بار گروههای تصویربرداری توانستند از داخل ضریح تصویربرداری کنند.
شما از جمله افرادی هستید که توانستهاید در طول سالهای فعالیتتان تجربههای زیادی کسب کنید. شاید به این دلیل که کارهایتان بسیار پراکنده بودهاند. این مساله را به حساب شانس میگذارید یا انتخاب خودتان؟
بخشی از این موضوع عنایت و توجه خداوند نسبت به من بوده است، مثل ورودم به همین ستاد و بخشی از آن هم به انتخابهای خودم برمیگردد. ضمن این که همیشه سعی کردهام وقتی مسوولیتی را میپذیرم آن را به درستی انجام دهم ، نیمه رهایش نکنم و هر چقدر هم که کار سخت باشد آن را تمام میکنم.
هنوز کاری هست که دوست داشته باشید انجام دهید اما فرصتش پیش نیامده باشد؟بله، بیشترین علاقهام این است که از کارهای اجرایی فاصله بگیرم و به سراغ کارهای پژوهشی بروم. دلم میخواهد جایی بنشینم و فقط کتاب بخوانم.
برویم سراغ کار شما در سیما یعنی اجرا. فکر میکنید چرا سطح اجرا طی این سالها افت کرده است، از این نظر که مثلا یک مجری برنامه اقتصادی در شبکه دیگری برنامه فرهنگی یا اجتماعی را اجرا میکند و از این نظر آن جایگاهی را که باید داشته باشد را ندارد.
بله، درست است و همه ما هم به این مساله معترف هستیم. حتی خود آقای ضرغامی. شاید عمدهترین دلیل این مساله این باشد که از مجریان بهصورت پراکنده نیز استفاده میشود. از طرف دیگر بودجهای که برای این کار در نظر گرفته میشود بسیار محدود است و به ناچار یک مجری مجبور میشود برنامههای متفاوتی را اجرا کند تا بتواند درآمد متوسطی داشته باشد. به نظرم برای این که بتوانیم از این بحران فاصله بگیریم باید بودجههای بیشتری را برای این کاردر نظر بگیریم. وقتی مجری انگیزهای نداشته باشد قطعا فرصت و انرژی زیادی را هم صرف نمیکند و از این جهت طبیعتا سطح اجرا پایین میآید. از طرفی وقتی برنامههای تفریحی تعرفههای بهتری نسبت به برنامههای فرهنگی یا اجتماعی دارند مجریان هم مجبور میشوند از این شاخه به آن شاخه بپرند.
در این بین چه کسی مقصر اصلی است؟نمیتوان شخص خاصی را مقصر دانست، اما میتوانم بگویم هر چقدر که تهیهکننده به برنامهاش اهمیت بیشتری بدهد هم برنامه بهتری را روی آنتن خواهد فرستاد و هم مجری با انگیزه بیشتری در این برنامه حاضر میشود. پس باید تلاش کنیم تا این مشکل نیز برطرف شود.
اساسا فکر میکنید مخاطب امروز تا چه حد به مجری وابسته است؟
خیلی زیاد. مجری میتواند یک برنامه را به عرش ببرد یا برعکس به زمین بزند. مخاطب نیز به واسطه مجری برنامه را میشناسد و دنبال میکند، بنابراین فکر میکنم این وابستگی همیشه وجود خواهد داشت.
برسیم به برنامه تهران ۲۰٫ چرا این برنامه را به صورت پراکنده اجرا میکنید؟
چون تهیهکنندههای این برنامه دائم در تغییر هستند و ما هم مجبور میشویم پراکنده این برنامه را اجرا کنیم.
منظورتان چیست؟بعضی از تهیهکنندهها اجرای ما را نمیپسندند و به همین خاطر مدتی کنار میرویم. به هر حال سلیقهها متفاوت است. اما هیچ وقت خودم نخواستم که از این برنامه کنارهگیری کنم ، چرا که اتفاقا تهران ۲۰ را بسیار دوست دارم و با رضایت هم آن را اجرا میکنم.
خب، این رفت و آمدها آزارتان نمیدهد؟چرا ، ولی ما تصمیمگیرنده اصلی نیستیم. من حدود یکسال و نیم به خاطر حضورم در ستاد عتبات عالیات فعالیت نکردم و وقتی هم کسی روی آنتن نباشد به مرور زمان فراموش میشود.مدتی اجرای برنامه به خانه برمیگردیم را قبول کردم ولی پس از تغییر مدیریت در شبکه تهران دیگر سر این برنامه حاضر نشدم و دوباره از من خواستند که اجرای برنامه تهران ۲۰ را عهدهدار شوم. به هر حال من هم خیلی دلم میخواهد که در یک برنامه به طور ثابت باقی بمانم چون در این صورت هم با مخاطبانم مانوس میشوم و هم دغدغهام کمتر خواهد بود.
در مورد انتقاداتی که در این برنامه مطرح میکنید چقدر دستتان باز است؟
ما مشکلی از این جهت نداریم. در ابتدا سرفصل موضوعات را میگویند و بعد در ادامه برنامه سوالاتی را از مهمان برنامه میپرسیم، اما اشکال عمده در رابطه با این برنامه این است که بسیاری از مسوولان حاضر نمیشوند در این برنامه شرکت کنند و یا دقیقه نود مهمان دعوت شده تماس میگیرد و میگوید نمیتوانم بیایم. اینها لطمههایی است که به این برنامه زده میشود.
فکر میکنید این برنامه توانسته انتظارات مردم تهران را برآورده کند؟بله. تهران ۲۰ در واقع انعکاس حرفهای مردم است. حتی اگر مشکلات حل نشود همین که در یک برنامه تلویزیونی بازتاب داده میشود خوب است. البته سابق جایگاه این برنامه خیلی بهتر بود و مسوولین با روی باز دعوت این برنامه را میپذیرفتند، ولی متاسفانه الان اینطور نیست و این جایگاه کمرنگ شده است.
از برنامههای رادیوییتان چه خبر؟کار در رادیو و تلویزیون بسیار با هم متفاوت است. من هیچوقت تلویزیون را به رادیو ترجیح نمیدهم. اگر الان از رادیو جدا شدهام به خاطر حجم کارهایم است و البته به دلیل تفکیک مجریان رادیویی و تلویزیونی. رادیو برایم جایگاه خاصی دارد و حظی که از رادیو میبرم از برنامههای تلویزیونی نمیبرم.
تفکیکی هم بین مخاطبان این دو رسانه قائل هستید؟بله. صد درصد. مخاطبان رادیو بیشتر فکر میکنند و اسیر تجملات نیستند. در رادیو این برنامه و البته صداست که جاذبه ایجاد میکند، به هر حال خیلی فرق بین این دو مخاطب وجود دارد.
چرا اجرای خانمها در تلویزیون با یکدیگر فرق میکند. مگر قانون خاصی وجود ندارد؟
چند وقت پیش آسیبشناسیای از طرف آقای ضرغامی در مورد اجرای خانمها در صدا و سیما انجام شد. ما قانون و بخشنامه داریم اما متاسفانه مدیران و البته تهیهکنندگان برنامهها به صورت سلیقهای نیز عمل میکنند و دست مجریان زن را باز میگذارند. و یا تذکر نمیدهند و میگویند یواش یواش خوب میشود. برای همین این تفاوتها دیده میشوند البته من فکر میکنم تنها نباید ذرهبین را به سمت خانمها بگیریم ، چرا که قطعا آقایان مجری هم اشکالاتی دارند؛ از ظاهر گرفته تا اجرایشان.
امروز اجرای چه نوع برنامههایی را میپسندید؟من کارم را با خبر شروع کردم. برای همین هنوز اجرای برنامههای سیاسی را دوست دارم و بعد از آن برنامههای اجتماعی و خانوادگی را بیشتر میپسندم.
بیشتر انتخاب میکنید یا انتخاب میشوید؟من هیچ وقت انتخاب نشدم به این معنی که بدون میلم سر هیچ برنامهای نرفتم. بنابراین همیشه انتخاب کردهام.
به نظر شما چرا در تلویزیون ما هیچوقت یک یا چند مجری نتوانستهاند برای سالهای طولانی بدرخشند و مطرح باشند؟چون نمیخواستهاند یک شخص محور شود. متاسفانه تلقیهایمان ناپسند است. از طرفی مجریای که بتواند به اوج برسد و تغییر نکند خیلی کم است. تلویزیون ما یک رسانه ملی است، اما متاسفانه مجریان ما یا طرف رسانه را میگیرند، یا طرف مخاطبان را. در حالی که مجری باید توازن رسانه را حفظ کند و از همه مهمتر این که مجریان ما هیچ تلاشی برای به روز بودن نمیکنند و اطلاعاتشان را افزایش نمیدهند. به هر حال همه چیز را همگان میدانند. نباید کاری کنیم که در طول زمان به تکرار برسیم.
بعد از سالها کار در رسانه و مجریگری از این حرفه چه تعریفی دارید؟من هیچوقت به این کار به عنوان یک حرفه نگاه نکردهام. چون شغل دیگری در کنار آن داشتهام. برای همین هم همیشه انتخاب کردهام. به هر حال این کار را دوست دارم چون به واسطه آن به مردم نزدیک میشوم.
و به عنوان آخرین سوال فکر میکنید جای چه برنامهای در تلویزیون ما خالی است؟شاید برنامههایی که خودسانسوری در آنها کمتر باشد. البته منظورم برنامههای سیاسی نیست. در یک جمله میتوانم بگویم برنامههایی که برای همه ما یک نوع تلنگر باشد.
.gif)
.gif)
