نگاه اجتماعي شوراي شهر و شهرداري نکا ضعيف بوده است

انديشمندان راههاي رسيدن به توسعه را مختص به حوزه خاص عمراني و يا ساخت و ساز و… نمي دانند. بلکه معتقدند براي رسيدن به توسعه در ابتدا بايد گفتمان توسعه در انديشه يکايک شهروندان غالب شود و براي دستيابي به توسعه در جامعه بايد همه جوانب اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي، سياسي، رفاهي، امنيتي، عمراني و… بصورت يکنواخت در مسير رشد قرار گيرد.

بنابراين شوراي شهر ترکيبي از تخصصهاي مختلف است که به انتخاب مردم براي ۴ سال مي بايست در همه زمينه هاي زيربنايي و توسعه اي شهر برنامه ريزي کنند. شوراهاي دوره سوم بصورت مستثني ۶ سال در راس کار بودند (۱/۵ برابر ديگر دوره ها). پس عملکرد آنها را بايستي در ميانگين ۶ ساله بررسي کرد.
در اين دوره شوراي شهر نکا، اقداماتي در سطح شهر صورت گرفت که جاي تقدير است که در اين يادداشت کوتاه نمي گنجد البته در گزارشهاي عملکرد شورا خواهيد ديد. اما آنچه برجسته بنظر مي رسد عدم توازن کارنامه اين دوره است. يعني برنامه در بخش هاي اجتماعي وحقوق شهروندي کمتر ديده مي شود.
بانگاهي به مدارک تحصيلي اعضاي شوراي شهر نکا؛ سه نفر از پنج عضو در رشته علوم انساني تحصيل کردند وبين آن دو عضوي که تحصيلات آنها غير علوم انساني بوده يک نفر فعاليت سياسي پررنگي در سطح شهر داشته بنابراين انتظار مي رفت در اين دوره شوراي شهر توجه بيشتري به مسائل انساني داشته باشند. اما بنظر مي رسد با انتخاب شهرداري که ظاهرا رابطه خوبي با شاخه هاي علوم انساني ندارد (ارجاع به رفتارها و گفتارهايش طي اين مدت) وزنه عملکرد شش ساله شوراي دوره سوم به سمت امورات عمراني سنگيني کرده است. شايد دوستان اين را موفقيت بدانند اما در مفهوم توسعه و حتي رفتارهاي عمومي که مشاهده مي شود اين ضعف بزرگي است. گاه ممکن است همان اقدامات عمراني انجام شده را بي تاثير کند.

لازم به ذکر است در سال اول آغاز به کار شوراي دوره سوم نکا؛ اعضاي شورا به ابتکار علي درخشاني يکي از اعضا با بعضي از نخبگان اجتماعي و فرهنگي شهر جلسه اي برگزارکردند و با تشکيل کميته هاي فرهنگي و اجتماعي و… بنا بود اين کميته ها اتاق فکر شورا در همين موضوعات باشند اما پس ازچند نشست، هرگز از آن افراد وکميته ها دعوت بعمل نيامد دليلش را هم بهتر است از اعضاي شورا پرسيده شود!

همچنين شورا در مقاطعي سعي کرد اقداماتي نظير؛ کمکهاي ۱۰ تا ۲۰ هزارتوماني به مراجعه کنندگان از اقشار ضعيف( به سبک کميته امداد)، حضور در مساجد و بيان عملکرد، کمک مالي در چند مورد ورزشي و مشارکت در برنامه هاي ورزشي مانند پياده روي خانوادگي، برگزاري يک همايش و… انجام دهد ولي همانطور که ذکر شد اين اقدامات در ميانگين ۶ ساله در سطح شهر ۵۰ هزارنفري بسيار ناچيز بوده ضمن اينکه مقصود نگارنده از توجه اجتماعي برنامه ريزي هايي فراتر از اين قبيل اقدامات است.

طي اين مدت مسئولان دولتي نگاه به نسبت بيشتري به مقوله عباس آباد نشان دادند اي کاش شورا مي توانست از اين فرصت استفاده کرده و ابتکار عمل را در دست گرفته و خود برنامه جامع و قابل اجرايي را به وزارت کشور پيشنهاد مي داد، کاش همان کميته هاي اجتماعي و فرهنگي را حفظ مي کردند تا در چنين موارد کمک کارشان باشد، کاش در زمينه آموزش و فرهنگ سازي شهروندان اقدامات بيشتري صورت مي گرفت ، اي کاش شورا برنامه اي براي صيانت از حقوق شهروندي ارائه مي داد، طي اين مدت بارها امام جمعه محترم نکا نارضايتي خود را از ساختارهاي غلط اداري و عدم تکريم ارباب رجوع در ادارات اين شهر بيان کردند کاش شورا هم بعنوان نمايندگان مردم در سطح شهر با حفظ استقلال و اقتدار، نسبت به آن موضع گيري مي کردند و از حقوق مردم دفاع مي کردند( حتي در حد يک مصاحبه يا نطق معمولي!) تا اعتماد سازي بيشتري جلب شود، کاش شورا نظارت بيشتري به رفتار و عملکرد شهرداري در خصوص تکريم ارباب رجوع داشتند، کاش به ظرفيت گردشگري شهر و چگونگي جذب مسافر به شهر بيشتر و راههاي رضايتمندي مسافران بيشتر توجه ميکردند و…
اکبر مقدسي/ کارشناس ارشد ارتباطات اجتماعي

دیدگاه های این مطلب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *