سعدیا مردنکو نام نمیرد هرگز/به یاد طباخ بی نظیر

تاریخ انتشار خبر : ۹۶/۱۰/۳

سوم دی ماه یاد آور خاطره رحلت انسان مومن مرحوم حاج ولی الله رمضانی می باشد ایشان در سال ۱۳۲۲ در روستای پوروا به دنیا آمد و به علت مهاجرت پدرشان به شهر در سال ۱۳۳۲ در شهرستان نکا ساکن شدند از سنین نوجوانی مشغول به کار شدند و در مهمان خانه مرحوم شهمیری که در آن زمان تنها مهمان خانه شهرستان نکا بود مشغول به طباخی شدند به گفته خودشان که هنوز به سن بلوغ نرسیده بودند طباخی را نزد فردی که معروف به دلبر بود فرا گرفت و در این حرفه استاد شد ایشان به علت نبوغ بی نظیرش در طبخ غذا به دعوت رئیس وقت کارخانه سیمان مازندران درسال ۱۳۵۴ در آن شرکت مشغول به کار شد .
هم زمان با آغاز جنگ تحمیلی در جبهه های نبرد حق علیه باطل جهت کمک به رزمندگان اسلام در هفت تپه اهواز شرکت کرد.
مرحوم حاجی ولی الله رمضانی در طول زندگی اش ده سفر به حج تمتع مشرف شدند . خاطره ای که از ایشان در این زمینه وجود دارد که خودش تعریف می کرد هنگامی که در اولین سفرم به حج تمتع مشرف شدم گروهی از اصفهانی ها جهت دیدار با یکی از از اعضای کاروان به آشپزخانه ای که من در آن مستقر بودم آمدند و مشغول به خوردن غذای طبخ شده بودند بعد از چند روز معاشرت به من گفتند که ما در اصفهان زندگی مجللی داریم و شما به اصفهان بیائید و آشپز همیشگی ما در اصفهان باشید و ما در آنجا بالاترین حقوق و خانه را برایت تامین می کنیم و من در جواب آنها گفتم که من پدر و مادر پیری دارم که تنها امیدشان من هستم لذا از رفتن به اصفهان منصرف شدم و در نکا مشغول خدمت به پدر و مادرم شدم .
بالاترین ویژگی ایشان مردم داری و حسن معاشرت با مردم بود و اینکه تمام زندگی اش وقف خدمت به مردم شد و مصداق این حدیث امام علی ع قرار گرفت که خالطو الناس مخالطةٌ ان متم معها بکوا علیکم و ان عشتم حنوا الیکم در دنیایت چنان زندگی کن که اگر مردی مردم برایت گریه کنند و اگر زنده ماندی یا اشتیاق به سمتت بیایند
سرانجام این مرد اخلاق و ادب در آذر ماه ۱۳۸۴ در حین آشپزی دچار سکته مغزی شد و پس از چند روز بستری شدن در بیمارستان شهدای تجریش همزمان با ایام رفتن حجاج به سرزمین منا درسوم دی ماه ۱۳۸۴ جان به جان آفرین تسلیم کرد.