ناهمگونی اعضا در شورای شهر فرصت یا تهدید؟ عباس رویان

تاریخ انتشار خبر : ۹۶/۰۲/۴

فلسفه تشکیل شورا به نحوی می توان گفت تفویض امور به مردم به گونه ای ست که در سرنوشت خود مشارکت داشته باشند ،ولی این مستلزم این نیست که لزوما شورا ماهیت همگون و هماهنگى همانند نظام های اداری و سازمانی داشته باشد.
مسلما اداره تيمى که اعضای آن به گروه، حزب، قوم، دیدگاه و نژاد های مختلف تعلق دارند مستلزم رعایت نوعی توازن است.
ناهمگونی در بسیاری از موارد، درست است که می تواند موجب بروز مشکلاتی شود و شاید برقراری انسجام در گروه را کمی مشکل کند اما از طرفی موجب می شود مسائل و مشکلات از دیدگاه های تازه ای مورد توجه قرار گیرد
و اتفاقا کارایی تیم ها زمانی به بهترین شکل نشان داده می شود که تیم درصدد حل مسائل برآید یا بخواهد تصمیمات جدیدی بگیرد.
چون اعضای گروه ناهمگون هستند و دارای دیدگاه های مختلف بنابراین احتمال اینکه راه حل ضعیف ارائه گردد بسیار کم خواهد بود و از طرفی احتمال نبودن توافق نظر یا دیدگاه مشترک مستلزم صرف وقت بسیار زیادی درباره مسائل و حل آن است. البته با گذشت زمان این جنبه مثبت گروه افزایش یافته و احتمال ارائه راه حل های ضعیف بسیار کم تر می شود و از طرفی اختلاف نظرها از بین خواهد رفت چون اعضای گروه با یکدیگر آشنا هستند و انسجام تیم افزایش یافته و به هم افزایی منجر می شود.
اگر بحث های گروهی و توانايى افراد در گروه ها را مصداقا در نهادهایی مانند شورای شهر بررسی کنیم، خواهیم دید که در نهاد مردمی همانند شورای شهر در واقع هر کدام از افراد بر این اساس انتخاب می شوند که نماینده ی بخشی از مردم از لحاظ تفکرات، نگرش ها و سلایق هستند و مطلوبیت یک شخص برای تمامی افراد تقریبا ناممکن خواهد بود بر این اساس، شاکله تشکیل شورا مسلما با ناهمگونی شکل خواهد گرفت ولی آیا از این ناهمگونی می توان در جهت ساخت فرصت ها و تامين بيشتر منافع شهروندان استفاده کرد؟
به امید اینکه تمامی آحاد جامعه با تمامی اختلاف سلایق و نظرات در جهت وحدت به هدف مشترک که همانا سازندگی، آبادانی و توسعه شهر عزيزمان است، حرکت کنیم.
عباس رویان:ریاست خانه کارآفرینان مازندران_عضوهیات مدیره خانه صنعت معدن تجارت مازندران